بسمه تعالى
امروز به عنوان اين كه يك مقدار با يكديگر گفتگو كنيم، نسبت به قرآن ، نسبت به فقه، نسبت به وظيفه مان و ارتباط داشتن با قرآن و بتوانيم ان شاء الله در زندگى خودمان به آن عمل كنيم، چند مطلب را مى خواهم عرض كنم.
يك: انبيا براى چه هدفى آمدند ، قرآن چگونه است ، چون ما كه خودمان را جانشين انبيا مى دانيم،زمانى هم از دنيا مى رويم و ممكن است مردم بگويند روى گليم پيامبر نشسته بوده،حجه السلام رفت، نايب پيامبر رفت و برا ى ما اين طور عناوينى را قرار دهند. حال ببينيم انبيا چه مى كردند و ما كه جاى آنها هستيم، چه مى كنيم.
قرآن چه روشى دارد و ما چه بايد بكنيم، شما مى دانيد هدف از تمام تلاش انبيا اين بود كه مردم به حقّ خودشان قانع بشوند. هيچ احتياجى به اجراى عدالت نباشد، فرق بين عدالت و قسط كه در سوره مباركه حديد آمده ،(( لقد ارسلنا رسلنا بالبيّيات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط))، مردم خودشان به حقّ خودشان قانع بشوند، فرق بين قسط و عدالت اين است ، عدالت قابل اجراست كسى كه عمل نمى كند، او را به عمل كردن وادار مى كنند ، اما قسط از درون انسان ها سرچشمه مى گيرد ، خود انسان ها به حق خودشان قانع مى شوند وديگر ظلمى نيست و تضييع حقّى نيست، هدف از فرستادن پيامبران و آمدن كتب آسمانى، اقامه قسط است. ما اگر بخواهيم در اين مسير حركت كنيم بايد به نحوى حركت كنيم كه مردم از درون به حقّ خودشان قانع بشوند، عمل ما و گفتار ما طورى باشد كه مردم از درون به حق خودشان قانع شوند ، اما اگر خداى ناخواسته نتوانستيم اين كار را بكنيم ، نه تنها مردم از درون به قسط قانع نشده اند، بلكه گفته اند حالا كه آنها بد هستند ما هم بد مى شويم ، در اين صورت واى به حال ماها ،اگر يك نفر هم با اعمال و رفتار بد بنده به دين بدبين شد، زبانم لال به قرآن بدبين شد، به حاكميت امير المومنين عليه السلام بدبين شد، به ائمه بدبين شد، به اسلام بدبين شد، در آن صورت خداوند چقدر ما را عذاب مى كند، تا آن آدم گناه مى كند و تا ضرر گناه اوست، بنده مواخذه مى شوم، همه ما موظف هستيم مردم را به اسلام دعوت كنيم و موظفيم خوبى ها را بگوييم و عمل كنيم، اسلام را طورى نشان بدهيم كه دنيا به آن توجه كند،امروز دنياى ارتباطات است، برداريد اين كتاب ((الحدود)) را مطالعه كنيد، ببينيد از امير المومنين عليه السلام نقل شده است كه : " اگر يك مسلمان در بلاد شرك جرمى مرتكب شده و مى خواهند حَدّ بر او جارى كنند كه اگر حدّ را جارى كنند اين از اسلام برمى گردد و متمايل به كفر مى شود، آيا مى توان حدّ جارى كرد، روايت مى فرمايد نه، حالا اگر بخواهيم حكمى را اجرا كنيم كه براى عزّت اسلام ضرر داردآيا مى توانيم اجرا كنيم ، نمى گويم اجرا نكنيد، بلكه مى گويم اول زمينه اش را فراهم كن و جلوى آن ضرر را بگير و بعد اجرا كن (( ان هذا القرآن يهدى للتى هى اقوم)). ما بايد در هنگام معرّفى قرآن، و احكام قرآن طورى آن را معرفى كنيم كه با فطرت انسانى بسازد، فطرت انسان ها با ظلم بد است و اين از بديهيات عقل است و ما نبايد طورى اسلام را معرفى كنيم كه فكر كنند اسلام با ظلم خوب است. فطرت اسلام با تضييع حقوق انسان ها بد است. فطرت اسلام ، فطرت منطق و گفتن وشنيدن است، نه فطرت بريدن و قطع كردن.آيا شما كتاب ((احياء العلوم)) غزالى را از بين مى بريد، حرف هاى نادرست دارد و مرحوم فيض هم آمده جوابش را داده، شبهه را نبايد ايجاد كرد، مسئوليم اگر شبهه اى كه در ذهن مردم نيست ايجاد كنيم، اما اگر شبهه ايجاد شده، نمى توانيم بگوييم كه آقا شبهه اصلا در ذهن شما نيايد، ائمه معصوم ما با اين كه اولى الامر هستند و در اطاعت از آنها هيچ قيد و شرطى نيست (( اطيعوا الله واطيعوا الرسول و اولى الامر منكم)) . كه همه اطاعت ها قيد و شرط دارد، همه اطاعت ها چون و چرا دارد به جز اطاعت خدا، اطاعت رسول ، اطاعت اولى الامر، اگر كسى بگويد اولى الامر غير از معصومين هستند بايد با او صحبت كرد كه برود حد اقل ((الميزان)) را مطالعه كند، حداقل به آن سخن تند امام سلام الله عليه توجه كند كه وقتى گفتند امام اولى الامر است همان جا امام تلفن زدند و فرمودند:"اين حرف را پس بگيريد و اين نادرست است". ائمه معصوم سخنانشان بى چون و چرا پذيرفته است، نه مقدمه دارد و نه موخره، در عين اين كه خداوند به آنها (( ائمه)) چنين قدرتى داده، اما اين قدرت باز از نظر خودشان و از نظر خداى خودشان محدود است، برداريد در باب كسى كه كشته شده و ولى دم هم ندارد رواياتش را نگاه كنيد، كسى كشته شده ولى دم هم ندارد، ولى دمش قدرت است، حكومت است ، حكومت مى تواند قاتل را قصاص كند، مى تواند ديه بگيرد، اما نمى تواند مجاناً ببخشد. چرا ؟ چون خود معصوم فرموده كه: "خون او حق مردم است و براى امام نيست كه در حق مردم دخالت كند".