وی به عنوان اولین سؤال گفت: بعد از جنگ عراق، حوزه كربلا و نجف با یكدیگر متحد و فعال شده اند، نظر شما راجع به نقش حوزه علمیه قم در این دو حوزه چگونه خواهد بود و آیا جمهورى اسلامى ایران مى تواند یك مدل براى حكومت آینده عراق باشد؟

معظم له در جواب فرمودند: حوزه علمیه نجف و قم چون هر دو یك هدف را دنبال مى كنند، طبعاً مكمل و یار و یاور یكدیگر هستند و هر دو در یكدیگر تأثیر خواهند داشت و اما تصور اینكه در مقابل یكدیگر باشند، تصور باطلى است، زیرا هر دو جز و پایگاههاى مهم تشیع محسوب مى شوند; واما اینكه آیا جمهورى اسلامى مى تواند یك مدل براى حكومت عراق باشد یا نه، بستگى به خواست و نظر مردم عراق دارد و این مردم عراق هستند كه باید نوع حكومت و شیوه آن را انتخاب كنند.

حضرت آیت الله صانعى در جواب این سؤال كه آیا اسلام و دموكراسى با یكدیگر مى توانند پیش بروند فرمودند: آرى، زیرا اسلام دموكراسى ترین مكتب است، كه در آن حقوق همه انسانها محترم شمرده شده و احكام نورانى آن هیچ منافاتى با آزادى انسانها ندارد، اگر در ظاهر امر بعضى حركتها در اجرا چنین وانمود مى كنند كه اسلام ودموكراسى با یكدیگر سازگارى ندارند، ولى باید بدانیم این حركتها ربطى به اسلام ندارد.

ایشان در مورد این سؤال كه آیا قدرتى كه در قانون اساسى وجود دارد از طرف مردم مى آید یا از طرف خداوند فرمودند: یك نحو قدرتى از جانب خدا قرارداده شده، ولى اگر این قدرت بخواهد اعمال بشود، منوط به خواست و نظر مردم است، و بدون خواست و نظر مردم حكومت كردن حرام است و نهایتاً منجر به اسبتداد و ظلم و خود محورى مى شود. خلاصه اینكه حكومت دینى باید مثل حكومت امام خمینى باشد كه مردم به آن علاقه داشتند.

معظم له در جواب این سؤال كه آیا جوانان امروز به همان اندازه مذهبى هستند كه پدر و مادر آنها بوده اند فرموده اند: مذهب یك امر فطرى است، لذا نمى توان با امر فطرى مقابله و مبارزه كرد، ولى آنچه هست بعضى اعمال و رفتارها از طرف بعضى اشخاص مى تواند در مقطعى از زمان این علاقه را تحت الشعاع قرار دهد، البته وظیفه ماست كه جوانان را ارشاد و آگاه كنیم و به آنها بفهمانیم كه اعمال منِ نوعى، ربطى به مذهب ندارد و حساب آن را باید از مذهب جدا كرد.