اگر منِ روحاني يك گناهي را مرتكب بشوم؛ همان طور كه مرحوم امام هم فرموده‌اند، اين‌گونه نيست كه گناه منِ روحاني با گناه يک بازاري مثل هم باشد، من توقع دارم مردم به من احترام بگذارند! من متوقعم مردم از شيره جانشان، از هزینه های زندگی شان كم كنند و به عنوان وجوهات به ما بدهند. مخصوصاً اگرکسي فتوايش اين باشد كه: «من قتر علي نفسه يجب فيه الخمس»، که اگر كسي از مصارف زندگي‌اش کم گذاشته و صرف‌جويي کرد و آخر سال مثلاً صد تومان اضافه آورد، بايد بيست تومانش را بابت وجوهات ـ اگر مبنا اين باشد، که البته بنده اين را قبول ندارم،[1] ولي معمولاً آقايان قبول دارندـ ، به ماها بدهد به عنوان جانشينان امام زمان(صلوات الله و سلامه عليه)؛ مقام بلندي را ما ادعا مي‌كنيم، ما مدعي هستيم ما نایب امام زمان(عجّ) هستیم، ما مدعي هستيم ما متوليان اسلاميم، ما مدعي هستيم روي فرش پيغمبر(ص) نشستيم، اما چنان به خود مطمئن هستيم که اگر به ما بگويند بالای چشمتان ابروست، یا از ما انتقاد کنند مي‌گوييم يا الله! كافر شديد! مرتد شديد! بگير و ببند راه مي‌اندازيم!

بعضي از ما اين گونه هستيم، و به موازات اينکه خودمان را بزرگ حساب مي‌کنيم گناهمان هم بزرگ است، اين طور نيست كه اسلام بي حساب باشد، اگردر روايت مي‌گويد: «شما وقتي تحصيل علم مي‌كنيد، روی پر و بال فرشته نشسته‌ايد»،[2] اين طور نيست كه خدا بدون حساب به كسي چيزي بدهد. به قول معروف هر سربلندي يك سرازيري دارد. گناه يك عالم هر چه بالاتر برود عذابش بيشتر است، كما اينكه هر چي بالاتر مي‌رود، جاي گيريش از امام زمان بيشتر است، جاي گيريش به عنوان توليت اسلام زيادتر است، مردم بايد بيشتر احترام كنند.

يك عالم، يك روحاني، يك عمامه به سر اگر بر دهي عبور كرد و قبرستان آن ده، قبورش اهل عذاب بودند، خدا به بركت قدم اين عالم، عذاب را بر مي‌دارد. به همين اندازه که عذاب را به بركت قدم عالم بر مي‌دارد، چنانچه با اين قدم‌ها مرتکب گناه شد، به همین قدم ها چوب می زند چنان مي‌زند که فقط خود خدا مي‌داند چه درد و آثاري دارد!

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. نک: رساله توضيح المسائل، بحث خمس، مسئله 175؛ طي پرسشي از استاد سؤال شده:

« مراد از قناعت و حد آن چيست؟ بنده مبلغ يکصد هزار تومان وام گرفتم و با قناعت اقساط آن را پرداخت نمودم و پولش را صرف درختکاري کردم. آيا به اين مبلغ خمس تعلّق مي‌گيرد؟ »‌

جواب: « مراد از قناعت سختگيري در زندگي و مخارج است و اين امر را هر کس به فراخور حال خودش مي‌تواند تشخيص دهد. راجع به مبلغ مرقوم نيز، اگر اقساطش از راه قناعت پرداخت شده (يعني اگر با صرفه‌جويي در هزينه‌هاي متعارف زندگي باشد )، خمس تعلق نمي‌گيرد »، مجمع المسائل، ج 1، ص 379، ش 1484، (م .ل).

[2] . الکافي، ج1، ص34، باب ثواب العالم و المتعلم، ح1.