(مسئله 59 )صورت حج اِفراد، كه گاهى مورد ابتلاى متمتّع مى شود، از اين قرار است كه زن حائض يا كسى كه به واسطه تنگى وقت نمى تواند عمره تمتّع را به جا آورد، بايد قصد حج اِفراد كند و به همان احرام عمره تمتّع كه عدول به اِفراد كرده به عرفات برود و مثل ساير حجّاج وقوف كند، سپس به مشعر رفته و در آنجا هم وقوف كند، بعد به منى برود و اعمال منى را به جا آورد، مگر هَدى، كه بر او واجب نيست، بعد به مكّه برود و طواف زيارت و نماز آن و سعى و طواف نساء و نماز آن را به جا آورد، پس، در اين وقت از احرام خارج مى شود. بعد از آن براى بيتوته به منى برگردد و اعمال ايام تشريق را به همان نحو كه ساير حجّاج به جا مى آورند، انجام دهد.

حج قِران: كه آن هم مثل حج اِفراد وظيفه كسانى است كه اهل مكّه و اطراف آن تا كمتر از شانزده فرسخ هستند و كيفيّت آن مانند حج اِفراد است، با اين فرق كه در حج قِران در حال احرام و پس از آن، قربانى بايد همراه مُحرِم باشد، تا در منى ذبح شود، ولى در حج اِفراد قربانى واجب نيست و در حج قران احرام ممكن است با لبّيك گفتن محقق شود و ممكن است با اشعار[1] يا تقليد[2] قربانى محقق شود. لكن احوط با اختيار اشعار و تقليد تلبيه را هم اضافه كند.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. «إشعار» عبارت است از اينكه كوهان شتر از طرف راست مجروح گردد و به خون آغشته شود.

[2]. «تقليد» اين است كه حاجى نعلين (يا كفش) كهنه اى را كه در آن نماز خوانده به گردن حيوان آويزان كند.