بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

الـم *** غُلِبَتِ الرُّومُ *** فى اَدْنَى الاَْرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ***الف، لام، ميم (1) مغلوب گشتند روميان (2) در نزديكى اين سرزمين و آنان پس از

غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ ***فى بِضْعِ سِنينَ للهِِ الاَْمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ***مغلوب شدنشان غالب خواهند شد (3) در ظرف چند سال ـ همه كارها جلوتر و عقب تر از اين نيز بدست خدا است ـ

بَعْدُ وَيَوْمَئِذ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ *** بِنَصْرِ اللهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشآءُ***و در آن روز مؤمنان از يارى خدا خورسند شوند (4) كه او هر كه را خواهد يارى كند

وَهُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ ***وَعْدَ اللهِ لا يُخْلِفُ اللهُ وَعْدَهُ وَلكِنَّ***و هم او نيرومند و مهربان است (5) وعده خدا است و خدا خلف وعده نمى كند ولى

اَكْثَرَ النّاسِ لا يَعْلَمُونَ ***يَعْلَمُونَ ظـاهِراً مِنَ الْحَيوةِ***بيشتر مردم (اين حقيقت را) نمى دانند (6) (و فقط) ظاهرى از زندگانى

الدُّنْيا وَهُمْ عَنِ الاْخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ ***اَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فى***دنيا را مى دانند ولى آنها خود از آخرت (و جهان ديگر) بيخبرند (7) آيا اينان پيش خود

اَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللهُ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ وَما بَيْنَهُمآ اِلاّ بِالْحَقِّ***فكر نمى كنند كه خداوند نيافريده است آسمانها و زمين را و آنچه در ميان آن دو است جز

وَاَجَل مُسَمًّى وَاِنَّ كَثيراً مِنَ النّاسِ بِلِقآءِ رَبِّهِمْ لَكافِرُونَ ***به حق و براى مدتى معين و براستى كه بسيارى از مردم به ملاقات كردن پاداش پروردگارشان كافرند (8)

اَوَلَمْ يَسيرُوا فِى الاَْرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ مِنْ***آيا گردش نمى كنند در روى زمين تا بنگرند كه چگونه بوده است سرانجام كسانى كه پيش از آنان

قَبْلِهِمْ كانُوآ اَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَاَثارُوا الاَْرْضَ وَعَمَرُوهآ اَكْثَرَ***بوده اند (آن مردمى) كه در نيرو سخت تر از اينها بودند و زمين را زير و رو كردند و بيش از آنچه

مِمّا عَمَرُوها وَجآئَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانَ اللهُ لِيَظْلِمَهُمْ***اينان آبادش كردند آنها آبادش كردند و پيمبرانشان معجزه ها براى ايشان آوردند، خدا چنان نبود كه با آنها ستم كند

وَلكِنْ كانُوآ اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ *** ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ اَسآؤُا***ولى خود آنها بودند كه بر خود ستم مى كردند (9) سپس سرانجام كسانى كه بد كردند بدتر بود

السُّوئ اَنْ كَذَّبُوا بِاياتِ اللهِ وَكانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ *** اَللهُ***كه تكذيب كردند آيات خدا را و بدان استهزاء مى كردند (10) خدا است

يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ ثُمَّ اِلَيْهِ تُرْجَعُونَ *** وَيَوْمَ تَقُومُ***كه خلق را در آغاز مى آفريند و دوباره بازش گرداند آنگاه شما بسوى او بازگرديد (11) و روزى كه

السّاعَةُ يُبْلِسُ الُْمجْرِمُونَ ***وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكآئِهِمْ***قيامت برپا شود نااميد (و يا خاموش) شوند تبهكاران (12) و نيست براى آنها از شريكانى كه براى خدا گرفتند

شُفَعآءُ وَكانُوا بِشُرَكآئِهِمْ كافِرينَ *** وَيَوْمَ تَقُومُ السّاعَةُ***شفيعى و به آن شريكان كافر گردند (و از آنان بيزارى جويند) (13) و روزى كه قيامت برپا شود

يَوْمَئِذ يَتَفَرَّقُونَ *** فَاَمَّا الَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ فَهُمْ***در آن روز از هم جدا شوند (14) و اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند آنان

فى رَوْضَة يُحْبَرُونَ *** وَاَمَّا الَّذينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِاياتِنا***در بوستانى (در بهشت) شادان باشند (15) و اما كسانى كه كفر ورزيدند و آيات ما

وَلِقآءِ الاْخِرَةِ فَاوُلئِكَ فِى الْعَذابِ مُحْضَرُونَ ***فَسُبْحانَ***و ديدار آخرت را دروغ شمردند آنان در عذاب احضار گردند (16) پس تنزيه كنيد

اللهِ حينَ تُمْسُونَ وَحينَ تُصْبِحُونَ *** وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمواتِ***خداى را هنگامى كه شام كنيد و هنگامى كه صبح كنيد (17) و ستايش خاص او است در آسمانها

وَالاَْرْضِ وَعَشِيّاً وَحينَ تُظْهِرُونَ *** يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ***و زمين و شب هنگام و آنگاه كه به نيم روز رسيد (18) برون آرد زنده را از مرده

وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَيُحْيِى الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها***و برون آرد مرده را از زنده و زنده كند زمين را پس از مردگيش و شما نيز

وَكذلِكَ تُخْرَجُونَ *** وَمِنْ اياتِهِ اَنْ خَلَقَكُمْ مِنْ تُراب ثُمَّ اِذا***اينچنين (از گورها) برون آئيد (19) و از آيات و نشانه هاى خدا اين است كه شما را از خاك آفريد آنگاه

اَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ ***وَمِنْ اياتِهِ اَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ***بشرى گرديديد (كه در زمين) پراكنده شويد (20) و از نشانه هاى او آن است كه براى شما از

اَنْفُسِكُمْ اَزْواجاً لِتَسْكُنُوا اِلَيْها وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً اِنَّ***جنس خودتان جفتهائى (و همسرانى) آفريد تا بدانها آرامش يابيد و در ميان شما مهر و محبت برقرار فرمود براستى كه

فى ذلِكَ لاَيات لِقَوْم يَتَفَكَّرُونَ ***وَمِنْ اياتِهِ خَلْقُ***در اين كار آياتى (و پندهائى) است براى آنانكه انديشه مى كنند (21) و از جمله آيات او خلقت

السَّموتِ وَالاَْرْضِ وَاخْتِلافُ اَلْسِنَتِكُمْ وَاَلْوانِكُمْ اِنَّ فى ذلِكَ***آسمانها و زمين و اختلاف زبانها و رنگهاى شما است و براستى در اين كار (نيز) براى

لاْيات لِلْعالَمينَ *** وَمِنْ اياتِهِ مَنامُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهْارِ***براى جهانيان عبرتهائى است (22) و از جمله آيات او خفتن شما است در شب و روز و طلب كردن

وَابْتِغآؤُكُمْ مِنْ فَضْلِهِ اِنَّ فى ذلِكَ لاَيات لِقَوْم يَسْمَعُونَ ***روزى شما است از فزون بخشيش و براستى در اين (نيز) پندهائى است براى مردمى كه مى شنوند (23)

وَمِنْ اياتِهِ يُريكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَطَمَعاً وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمآءِ***و از جمله آيات وى آن است كه مى نماياند به شما برق را (در آسمان) براى بيم و اميد، و فرو مى فرستد از آسمان

مآءً فَيُحْيى بِهِ الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها اِنَّ فى ذلِكَ لاَيات لِقَوْم***آب (باران) را و زنده مى كند بدان زمين را پس از مردنش براستى كه در اين (نيز) پندهائى است براى مردمى كه

يَعْقِلُونَ *** وَمِنْ اياتِهِ اَنْ تَقُومَ السَّمآءُ وَالاَْرْضُ بِاَمْرِهِ ثُمَّ***خرد را بكار بندند (24) و از جمله آيات وى آن است كه آسمان وزمين به فرمان او برپا است سپس

اِذا دَعاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الاَْرْضِ اِذا اَنْتُمْ تَخْرُجُونَ *** وَلَهُ مَنْ فِى***هنگامى كه شما را (در قيامت) از خاك برخواند شما در آن وقت (از قبرها) بيرون آئيد (25) و از او است هر چه در

السَّمواتِ وَالاَْرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ ***وَهُوَ الَّذى يَبْدَؤُ***آسمانها و زمين است و همگى فرمانبردار اويند (26) و او است كه خلق را

الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ وَهُوَ اَهْوَنُ عَلَيْهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الاَْعْلى فِى***در آغاز بيافريند و دوباره بازش گرداند و بازگرداندن (روى حساب ظاهر) براى او آسانتر است * و او را است صفات

السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَهُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ *** ضَرَبَ لَكُمْ***والا رتبه در آسمانها و زمين و او است نيرومند حكيم (27) براى شما از (وضع زندگى) خودتان

مَثَلا مِنْ اَنْفُسِكُمْ هَلْ لَكُمْ مِنْ ما مَلَكَتْ اَيْمانُكُمْ مِنْ شُرَكآءَ***مثلى مى زند: آيا كسانى كه مملوك شما هستند شريكند با شما در آنچه روزيتان كرده ايم تا (در نتيجه) شما

فيما رَزَقْناكُمْ فَاَنْتُمْ فيهِ سَوآءٌ تَخافُونَهُمْ كَخيفَتِكُمْ اَنْفُسَكُمْ***و آنان در آن (اموال) يكسان باشيد كه بترسيد از آنها همچنانكه از امثال خودتان مى ترسيد؟ (هرگز چنين نيست)

كَذلِكَ نُفَصِّلُ الاْياتِ لِقَوْم يَعْقِلُونَ *** بَلِ اتَّبَعَ الَّذينَ ظَلَمُوآ***اين چنين شرح دهيم آيات را براى مردمى كه خرد را بكار مى بندند (28) بلكه مردمان ستمگر از هواهاى نفسانى خويش

اَهْوآئَهُمْ بِغَيْرِ عِلْم فَمَنْ يَهْدى مَنْ اَضَلَّ اللهُ وَما لَهُمْ مِنْ***بدون علم و دانش پيروى مى كنند، پس كيست كه هدايت كند كسى را كه خدا گمراه كرده و آنها را

ناصِرينَ ***فَاَقِمْ وَجْهَكَ لِلدّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللهِ الَّتى***يارانى نيست (29) پس تو توجهت را مستقيماً به اين دين كن دين فطرى خدا كه

فَطَرَ النّاسَ عَلَيْها لا تَبْديلَ لِخَلْقِ اللهِ ذلِكَ الدّينُ الْقَيِّمُ وَلكِنَّ***مردم را برآن سرشته و تغييرى در خلقت خدا نيست اين است دين (استوار و) مستقيم ولى

اَكْثَرَ النّاسِ لا يَعْلَمُونَ ***مُنيبينَ اِلَيْهِ وَاتَّقُوهُ وَاَقيمُوا***بيشتر مردم نمى دانند (30) بازآمدگان بدرگاه او باشند و از او بترسيد و نماز را

الصَّلوةَ وَلا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكينَ *** مِنَ الَّذينَ فَرَّقُوا***بپا داريد و از مشركان نباشيد (31) از آن كسانى كه دين خود را پراكنده ساخته

دينَهُمْ وَكانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْب بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ*** وَاِذا مَسَّ***و چندين فرقه شدند و هر گروهى به آنچه نزد خود دارند شادمانند (32) و هنگامى كه به مردم رنج وسختى رسد

النّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنيبينَ اِلَيْهِ ثُمَّ اِذآ اَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً***پروردگارشان را به حال بازگشتگى بسوى او (بيارى) خوانند، آنگاه چون (خدا) رحمت خود را به آنها بچشاند

اِذا فَريقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ *** لِيَكْفُرُوا بِما اتَيْناهُمْ***در آن هنگام گروهى از ايشان به پروردگارشان مشرك گردند (33) (بگذار) تا كافر شوند بدان نعمتهائى كه به ايشان داديم

فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ*** اَمْ اَنْزَلْنا عَلَيْهِمْ سُلْطـاناً فَهُوَ***و از آنها كام برگيرند كه بزودى خواهند دانست (34) آيا (مگر) نازل كرده ايم بر آنها دليلى كه آن دليل سخن مى گويد

يَتَكَلَّمُ بِما كانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ *** وَاِذا اَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً***درباره آنچه را باخدا شريك پندارند (35) و چون رحمتى به مردم بچشانيم بدان خوشحال گردند

فَرِحُوا بِها وَاِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ اَيْديهِمْ اِذا هُمْ يَقْنَطُونَ***و اگر بواسطه اعمالى (و گناهانى) كه از پيش كرده اند بلائى و پيش آمد بدى به آنها رسد آنها نوميد گردند

*** اَوْلَمْ يَرَوْا اَنَّ اللهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشآءُ وَيَقْدِرُ اِنَّ فى***(36) آيا نديدند كه خداوند روزى هركس را كه خواهد (روى مصالح) بگستراند يا تنگ گيرد براستى كه در اين كار ذلِكَ لاَيات لِقَوْم يُؤْمِنُونَ *** فَـاتِ ذَاالْقُرْبى حَقَّهُ وَالْمِسْكينَ***نشانه هائى است براى مردمى كه ايمان دارند (37) پس بده به خويشاوندان حق او را و هم چنين(حق) مستمند

وَابْنَ السَّبيلِ ذلِكَ خَيْرٌ لِلَّذينَ يُريدُونَ وَجْهَ اللهِ وَاُولئِكَ هُمُ***و در راه مانده را كه اين كار بهتر است براى كسانى كه رضايت خاطر خدا را مى خواهند و آنانند

الْمُفْلِحُونَ *** وَما اتَيْتُمْ مِنْ رِباً لِيَرْبُوَ فى اَمْوالِ النّاسِ فَلا***رستگاران (38) و آنچه به ربا دهيد تا زياد شود در مال مردم پس زياد نمى شود

يَرْبُوا عِنْدَ اللهِ وَما اتَيْتُمْ مِنْ زَكوة تُريدُونَ وَجْهَ اللهِ فَاُولئِكَ***در نزد خدا و آنچه را براى زكات مى دهيد كه رضايت خاطر خدا را بجوئيد

هُمُ الْمُضْعِفُونَ *** اَللهُ الَّذى خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُميتُكُمْ ثُمَّ***آنهايند فزونى يافتگان (39) خدا است آنكه شما را آفريد سپس روزيتان داد سپس بميراندتان و باز

يُحْييكُمْ هَلْ مِنْ شُرَكآئِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذلِكُمْ مِنْ شَىْء***زنده تان كند آيا از بتهاى شما كه شريك خدا سازيد كسى هست كه از اين كارها بكند

سُبْحانَهُ وَتَعالى عَمّا يُشْرِكُونَ *** ظَهَرَ الْفَسادُ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ***منزه است خدا و برتر است از آنچه با او شريك سازند (40) آشكار شد فساد و تباهى در خشكى و دريا

بِما كَسَبَتْ اَيْدِى النّاسِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذى عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ***بواسطه اعمال (و رفتار) مردمان تا بچشاند خداوند سزاى بعضى از اعمالشان را شايد (بسوى حق)

يَرْجِعُونَ*** قُلْ سيرُوا فِى الاَْرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ***بازگردند (41) بگو گردش كنيد در زمين و بنگريد چسان بوده سرانجام

الَّذينَ مِنْ قَبْلُ كانَ اَكْثَرُهُمْ مُشْرِكينَ *** فَاَقِمْ وَجْهَكَ لِلدّينِ***كسانى كه پيش از اين بودند و بيشترشان مشرك بودند (42) پس تو توجهت را به اين دين مستقيم (و استوار)

الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ اَنْ يَاْتِىَ يَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللهِ يَوْمَئِذ يَصَّدَّعُونَ***كن پيش از آنكه بيايد آن روز بازگشت ناپذير (كه كسى نتواندبازش گرداند) از خدا كه درآن روز(همه از هم) جدا شوند

*** مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلِ صالِحاً فَلاَِنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ***(43) هركه كافرشودوبال كفرش برخوداو است و هركس كار شايسته كند براى خودشان آماده مى كنند

*** لِيَجْزِىَ الَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ مِنْ فَضْلِهِ اِنَّهُ***(44) تا پاداش دهد خداوند به آنانكه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند از فضل و بخششش كه براستى او

لا يُحِبُّ الْكافِرينَ *** وَمِنْ اياتِهِ اَنْ يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّرات***كافران را دوست نمى دارد (45) و از جمله آيات خدا اين است كه مى فرستد بادها را نويد دهنده (به باران)

وَلِيُذيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَلِتَجْرىَ الْفُلْكُ بِاَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ***و تا برساند به شما رحمت خويش را و تا كشتى به فرمان او جريان يابد و از

فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ *** وَلَقَدْ اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلا***فزون بخشيش بجوئيد و شايد سپاسگزاريد (46) و ما پيش از تو پيمبرانى

اِلى قَوْمِهِمْ فَجآؤُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذينَ اَجْرَمُوا***بسوى قومشان فرستاديم و معجزات براى آنهاآوردند و ما انتقام گرفتيم از آنانكه

وَكانَ حَقّاً عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنينَ *** اَللهُ الّذى يُرْسِلُ الرِّياحَ***بدكار بودند و يارى مؤمنان بر ما حق و مسلم است (47) خدا است كه مى فرستد بادها را و بدانوسيله

فَتُثيرُ سَحاباً فَيَبْسُطُهُ فِى السَّمآءِ كَيْفَ يَشآءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفاً***ابرها را برمى انگيزاند پس آن را بگستراند در آسمان هر طور كه خواهد و روى هم متراكمش كند در اين هنگام

فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ فَاِذا اَصابَ بِهِ مَنْ يَشآءُ مِنْ***قطرات باران را به بينى كه از خلال آن بيرون آيد و چون برساند آن را به هركس

عِبادِهِ اِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ***وَاِنْ كانُوا مِنْ قَبْلِ اَنْ يُنَزَّلَ***از بندگانش كه خواهد آنان شادمانى كنند (48) وگرچه آنان پيش از آنكه باران

عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسينَ ***فَانْظُرْ اِلى اثارِ رَحْمَةِ اللهِ كَيْفَ***بر ايشان نازل گردد نوميد بودند (49) پس به نشانه هاى رحمت خدا بنگر كه چگونه

يُحْيِى الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها اِنَّ ذلكَ لَُمحْيِى الْمَوْتى وَهُوَ عَلى كُلِّ***زنده كند زمين را پس از مرگش براستى كه همين خدا است كه زنده كننده مردگان است و او بر هر

شَىْء قَديرٌ *** وَلَئِنْ اَرْسَلْنا رِيحاً فَرَاَوْهُ مُصْفَرّاً لَظَلُّوا مِنْ***چيز توانا است (50) و اگر بادى بفرستيم و آن كشت و زراعت را زرد شده ببينند دنبال آن به كفران نعمت

بَعْدِهِ يَكْفُرُونَ *** فَاِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى وَلا تُسْمِعُ الصُّمَّ***برخواهند گشت (51) تو البته نمى توانى (سخنت را) به مردگان بشنوانى و هم نمى توانى ندايت را به كَران

الدُّعآءَ اِذا وَلَّوْا مُدْبِرينَ *** وَما اَنْتَ بِهادِى الْعُمْىِ عَنْ***بشنوانى هنگامى كه به فرار روى بگردانند (52) و تو راهبر نيستى كوران را از

ضَلالَتِهِمْ اِنْ تُسْمِعُ اِلاّ مَنْ يُؤْمِنُ بِاياتِنا فَهُمْ مُسْلِمُونَ ***گمراهيشان و نشنوانى جز كسى را كه به آيات ما ايمان دارند و تسليم و مطيع باشند (53)

اَللهُ الَّذى خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْف ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْف قُوَّةً ثُمَّ***خدا است كه شما را از ناتوانى آفريد و پس از ناتوانى نيرو (ى جوانى) داد

جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّة ضَعْفاً وَشَيْبَةً يَخْلُقُ ما يَشآءُ وَهُوَ الْعَليمُ***و از پس نيرومندى ناتوانى و پيرى داد بيافريند هر چه را خواهد و او داناى

الْقَديرُ ***وَيَوْمَ تَقُومُ السّاعَةُ يُقْسِمُ الُْمجْرِمُونَ ما لَبِثُوا غَيْرَ***توانا است (54) و روزى كه قيامت برپا شود سوگند ياد كنند بدكاران كه جز ساعتى (در دنيا يا در قبر و برزخ)

ساعَة كَذلِكَ كانُوا يُؤْفَكُونَ *** وَقالَ الَّذينَ اُوتُوا الْعِلْمَ***درنگ نكرده اند، اين چنين بدروغ سرگردان مى شدند (55) و (درمقابل) آنان كه دانش و ايمان

وَالاْيمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فى كِتْابِ اللهِ اِلى يَوْمِ الْبَعْثِ فَهذا يَوْمُ***به آنها داده شده گويند: همانا شما در مكتوب خدا (لوح محفوظ) تا روز رستاخيز مكث كرده ايد

الْبَعْثِ وَلكِنَّكُمْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ***فَيَوْمَئِذ لا يَنْفَعُ الَّذينَ***و اين هم روز رستاخيز و لكن شما نمى دانسته ايد (56) و در آن روز كسانى را كه ستم كرده اند

ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَلا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ ***وَلَقَدْ ضَرَبْنا لِلنّاسِ***عذرخواهيشان سودشان ندهد و جلب رضايت (ما را) نتوانند كرد (57) و ما براى مردم در اين قرآن

فى هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَل وَلَئِنْ جِئْتَهُمْ بِايَة لَيَقُولَنَّ الَّذينَ***از هرگونه مثل زده ايم و اگر آيه اى (و معجزه اى) براى ايشان بياورى آنانكه كافر شدند

كَفَرُوآ اِنْ اَنْتُمْ اِلاّمُبْطِلُونَ*** كَذلِكَ يَطْبَعُ اللهُ عَلى قُلُوبِ***گويند شما جز مردمى بيهوده كار نيستيد (58) اين چنين خدا مُهر زند بر دلهاى كسانى كه

الَّذينَ لايَعْلَمُونَ *** فَاصْبِرْ اِنَّ وَعْدَاللهِ حَقٌّ وَلايَسْتَخِفَنَّكَ***نمى دانند (59) پس صبر كن كه براستى وعده خدا حق است و به سبكى و شتاب نكشانندت مردمى كه (حساب را)

الَّذينَ لايُوقِنُونَ ***يقين (وباور) نمى دارند (60)