بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

حم *** وَالْكِتابِ الْمُبينِ *** اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَة مُبارَكَة اِنّا كُنّا***حاء، ميم (1) سوگند به اين كتاب روشن و آشكار (2) كه ما نازل كرديم آن را در شبى فرخنده و ما

مُنْذِرينَ*** فيها يُفْرَقُ كُلُّ اَمْر حَكيم *** اَمْراً مِنْ عِنْدِنا اِنّا***بيم دهنده بوديم (3) در آن شب فيصله يابد هر كار محكمى (4) فرمانى است، از نزد ما كه ما فرستندگان بوديم

كُنّا مُرْسِلينَ ***رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ اِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ ***(محمد و ساير پيمبران را) (5) از روى رحمتى كه از جانب پروردگار تو است و او شنوا و دانا است (6)

رَبِّ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَما بَيْنَهُمآ اِنْ كُنْتُمْ مُوقِنينَ ***پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است اگر (از) يقين دارانيد (7)

لا اِلهَ اِلاّ هُوَ يُحْيى وَيُميتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ ابآئِكُمُ الاَْوَّلينَ ***معبودى نيست جز او كه زنده كند و بميراند پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما (8)

بَلْ هُمْ فى شَكّ يَلْعَبُونَ ***فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَاْتِى السَّمآءُ***بلى آنان در شكى بازى مى كنند (9) پس منتظر باش روزى را كه آسمان

بِدُخان مُبين *** يَغْشَى النّاسَ هذا عَذابٌ اَليمٌ ***رَبَّنَا***دودى آشكار بياورد (10) كه فرا گيرد (مردم را) و اين عذابى است دردناك (11) (گويند) پروردگارا

اكْشِفْ عَنَّا الْعَذابَ اِنّا مُؤْمِنُونَ *** اَنّى لَهُمُ الذِّكْرى وَقَدْ***برطرف كن از ما اين عذاب را كه ما ايمان آورنده ايم (12) كجا پند گيرند در صورتى كه آمد

جآئَهُمْ رَسُولٌ مُبينٌ *** ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ***بسوى آنها پيامبرى آشكار (13) و رو گردان شدند از او و گفتند تعليم يافته اى ديوانه است

*** اِنّا كاشِفُوا الْعَذابِ قَليلا اِنَّكُمْ عآئِدُونَ *** يَوْمَ نَبْطِشُ***(14) هر آينه ما برطرف كننده ايم عذاب را اندكى ولى شما (به كفر خود) بازگشت خواهيد كرد (15) روزى كه

الْبَطْشَةَ الْكُبْرى اِنّا مُنْتَقِمُونَ *** وَلَقَدْ فَتَنّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ***به عذاب سختى آنها را بگيريم كه ما انتقام گيرنده ايم (16) و ما پيش از ايشان نيز قوم فرعون را

فِرْعَوْنَ وَجآئَهُمْ رَسُولٌ كَريمٌ ***اَنْ اَدُّوآ اِلَىَّ عِبادَ اللهِ اِنّى***آزموديم و پيامبر بزرگوارى بسويشان آمد (17) (و به آنها گفت) واگذاريد به من بندگان خدا را كه من

لَكُمْ رَسُولٌ اَمينٌ ***وَاَنْ لا تَعْلُوا عَلَى اللهِ اِنّى اتيكُمْ***براى شما پيامبر امينى هستم (18) و بر خدا تكبر و بزرگى نكنيد كه من براى شما

بِسُلْطان مُبين *** وَاِنّى عُذْتُ بِرَبّى وَرَبِّكُمْ اَنْ تَرْجُمُونِ ***دليل روشنى آورده ام (19) و پناه مى برم به پروردگار خود و پروردگار شما از اينكه سنگسارم كنيد (20)

وَاِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لى فَاعْتَزِلُونِ *** فَدَعا رَبَّهُ اَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ***و اگر به من ايمان نمى آوريد بحال خودم واگذاريد (21) پس بدرگاه پروردگارش دعا كرد كه اينان مردمى

مُجْرِمُونَ *** فَاَسْرِ بِعِبادى لَيْلا اِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ ***وَاتْرُكِ***بدكارند (22) (در پاسخ به او گفته شد) بندگانم را شبانه حركت ده كه درتعقيب شمايند (23) و دريا را

الْبَحْرَ رَهْواً اِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ *** كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنّات***هم چنان شكافته و گشاده واگذار كه آنهايند لشگرى غرق شده (24) چه بسيار باغها و چشمه سارها كه

وَعُيُون ***وَزُرُوع وَمَقام كَريم *** وَنَعْمَة كانُوا فيها***بجا گذاشتند (25) و زراعتها و منزلهاى ارجمند (26) و نعمتى كه در آن كامياب

فاكِهينَ *** كَذلِكَ وَاَوْرَثْناها قَوْماً آخَرينَ ***فَما بَكَتْ***و متنعم بودند (27) چنين بود و ما ارث داديم آنها را به مردمى ديگر (28) و گريه نكرد

عَلَيْهِمُ السَّمآءُ وَالاَْرْضُ وَما كانُوا مُنْظَرينَ ***وَلَقَدْ نَجَّيْنا***بر آنها آسمان و زمين و مهلت به آنها داده نشد (29) و به حقيقت ما بنى اسرائيل

بَنى اِسْرآئيلَ مِنَ الْعَذابِ الْمُهينِ *** مِنْ فِرْعَوْنَ اِنَّهُ كانَ***را از عذابى خواركننده نجات داديم (30) از دست فرعون كه او برترى جوينده

عالِياً مِنَ الْمُسْرِفينَ *** وَلَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَلى عِلْم عَلَى الْعالَمينَ***اسراف كار بود (31) و از روى علم برگزيديم موسى و همراهانش را بر جهانيان

***وَ اتَيْناهُمْ مِنَ الاْياتِ ما فيهِ بَلاءٌ مُبينٌ *** اِنَّ هؤُلاءِ***(32) و بداديمشان از آيات آنچه را كه در آن بود آزمايشى آشكار (33) و البته اينان

لَيَقُولُونَ *** اِنْ هِىَ اِلاّ مَوْتَتُنَا الاُْولى وَما نَحْنُ بِمُنْشَرينَ ***مى گويند (34) كه بجز اين مردن نخستين هيچ نيست و ديگر زنده نخواهيم شد (35)

فَاْتُوا بِابآئِنا اِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ *** اَهُمْ خَيْرٌ اَمْ قَوْمُ تُبَّع ***و شما پدران ما را بياوريد اگر راست مى گوئيد (36) آيا آنها بهترند ياقوم تبّع (كه ازپادشاهان يمن بود)

وَالَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ اَهْلَكْناهُمْ اِنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمينَ *** وَما***وآنانكه پيش ازايشان بودند وهمه را هلاك كرديم كه آنان مردمى بدكار بودند (37) و ما

خَلَقْنَا السَّمواتِ وَالاَْرْضَ وَما بَيْنَهُما لاعِبينَ *** ما خَلَقْناهُما***نيافريديم آسمانها و زمين را و آنچه در ميان آن دو است بازيچه (38) و نيافريديم آنها را

اِلاّ بِالْحَقِّ وَلكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ*** اِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ***جز به حق و لكن بيشترشان نمى دانند (39) مسلماً روز جدائى (ميان اهل حق و باطل)

ميقاتُهُمْ اَجْمَعينَ *** يَوْمَ لا يُغْنى مَوْلىً عَنْ مَولىً شَيْئاً وَلا هُمْ***وعده گاه همگى ايشان است (40) روزى كه سود ندهد دوستى براى دوستش چيزى و نه آنان

يُنْصَرُونَ *** اِلاّ مَنْ رَحِمَ اللهُ اِنَّهُ هُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ*** اِنَّ***يارى شوند (41) مگر كسى را كه خدا رحم كند كه براستى او نيرومندى است مهربان (42) همانا

شَجَرَةَ الزَّقُّومِ *** طَعامُ الاَْثيمِ *** كَالْمُهْلِ يَغْلى فِى***درخت زقوم (43) خوراك شخص گنهكار است (44) كه چون مس گداخته در شكمها

الْبُطُونِ ***كَغَلْىِ الْحَميمِ *** خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ اِلى سَوآءِ***مى جوشد (45) همانند جوشيدن آب جوش (46) (دستور دهيم) كه (گنهكار را) بگيريدش و به ميان

الْجَحيمِ ***ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَاْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَميمِ *** ذُقْ***دوزخش بيفكنيد (47) سپس از عذاب جوشان روى سرشان بريزيد (48) (و به او گويند) بِچِش

اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزيزُ الْكَريمُ *** اِنَّ هذا ما كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ***كه تو بودى همان شخص نيرومند گرامى (49) همانا اين است آن عذابى كه بدان شك داشتيد (50)

اِنَّ الْمُتَّقينَ فى مَقام اَمين *** فى جَنّات وَعُيُون ***يَلْبَسُونَ***و همانا پرهيزكاران در جاى امنى هستند (51) در باغها و چشمه سارها (52) مى پوشند

مِنْ سُنْدُس وَاِسْتَبْرَق مُتَقابِلينَ *** كَذلِكَ وَزَوَّجْناهُمْ بِحُور***از (جامه هاى) حرير و ديبا و روبروى همديگرند (53) چنين است (حال بهشتيان) و جفت و همسرشان كنيم

عين ***يَدْعُونَ فيها بِكُلِّ فاكِهَة امِنينَ *** لا يَذُوقُونَ***حوريان درشت چشم را (54) در آنجا با حال امن و آسايش هر رقم ميوه اى مى طلبند (55) و نچشند

فيهَا الْمَوْتَ اِلاَّ الْمَوْتَةَ الاْوُلى وَوَقيهُمْ عَذابَ الْجَحيمِ ***در آنجا طعم مرگ را جز همان مرگ نخستينونگاهشان دارد خداوند از عذاب دوزخ (56)

فَضْلا مِنْ رَبِّكَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ ***فَاِنَّما يَسَّرْناهُ***و اين فضل و كرمى است از جانب پروردگار تو و اين است كاميابى بزرگ (57) حقيقت اين است كه ما آسان (و روان) كرديم

بِلِسانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ *** فَارْتَقِبْ اِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ***اين قرآن را به زبان تو شايد پند گيرند (58) (واگر نپذيرفتند) پس منتظرباش كه آنها نيزمنتظرند (59)