امام انسان تربيت كرد(26(

امروز مصادف است با سالگرد يادمان معجزه الهي و رهبري عاشق و دلسوخته و فقيهي روشنفكر و فيلسوفي متعبّد.

انسان اگر خيلي هنر داشته باشد جمع قليلي را مي تواند با خود همراه سازد. مخصوصاً در عرصه سياست، چون اين عرصه، انسان را فاسد و پوچ و گاهي بي شخصيت مي كند. اما پير جماران، همه اين توهمات را به كنار زد و پرده جهل و تزوير را پاره كرد و ثابت كرد كه در سياست هم مي توان به مكارم اخلاقي پايبند بود، طوري كه مردم در هنگام ارتحال او هم عاشق او بودند، وقتي به زندان مي رفتند يا تبعيد و شكنجه مي شدند باز هم او را دوست داشتند. اين مهم است، علاقه و اعتماد مردم.

فقيه متعبّد و روشنفكر جهان تشيّع، بر اين نظر است كه امام انسان سازي كرد. بزرگان و مخصوصاً مردم، پيرو واقعي ايشان بودند. روحانيون، چه در نجف و چه در قم، خود را ملزم به حمايت از ايشان مي دانستند. با اينكه آگاه بودند كه طرفداري از امام در برخي از حوزه هاي علميه و از نظر حكومت پهلوي عواقب ناگواري را در پي دارد. ما نيز جزء كساني بوديم كه بخاطر عشق و علاقه به امام بايد اين سختي ها را تحمل مي كرديم و سالها خانه بدوش مي شديم تا زندگي را بگذرانيم. حال آنكه كساني در همان زمان در امنيت و رفاه زندگي مي كردند.

شما ملاحظه كرديد چگونه امام آمد و چطور رفت. همه ما بدرقه و تشييع ايشان را ديديم. چيزي به جز پيوند ناگسستني و وفاي غيرتمندانه ملت نبود. چرايي اين محبوبيت به آنجا باز مي گردد كه امام از زماني كه دو زانو در مقابل اساتيد خود نشست و تا زماني كه بر كرسي تدريس، افتاء و حاكميت جمهوري اسلامي قرار گرفت، از مردم گفت و با آنها زيست. غم آنها را بدوش كشيد و از درد آنها درد كشيد. ذلت و زبوني ملت خود را عار پنداشت و حاكميّت آنها را محترم. همين سبب ساختن انسانهايي شد كه عارفان شب شدند و شيران روز. اين انسانها باعث افتخار ايران و اسلام شدند و در مقابل حمله قدرتها به ايران، با يك فرمان سينه خود را در مقابل گلوله هاي دشمن مي گشودند و از مليّت، ديانت، تاريخ و فرهنگ ما دفاع كردند. اما حالا اگر يك نفر از ما برود، مرم چه مي كنند؟!

اين نكته را هم بگويم كه روش امام برگرفته از قرآن و عترت بود. عظمت قرآن و معصومين در انسان سازي آنها نهفته است. ( هُديً لِلمُتَّقِينَ)(27) قرآن انساني را مي سازد كه بشريت تا آمدن حضرت مهدي، مثل او را نمي تواند بسازد. قرآن اميرالمؤمنين مي سازد انساني كه بخاطر عدالتش، به شهادت رسيد. امامي كه وقتي قرار شد رسول مكرم اسلام در حقّ علي دعا كند، گفت: خدايا! به حقّ علي به علي رحم كن. پيامبر مي فرمايد: من كسي را محبوبتر از علي پيش خدا نيافتم. چنين آدمي را قرآن مي سازد و امام خميني نيز با تأسي از قرآن و عترت، آدم هايي ساخته است كه در كمتر فرهنگ و ملتي يافت مي شود.