(مسئله 119 ) عرق جُنُب از حرام، نجس نيست؛ ولى احتياط واجب آن است كه با بدن يا لباسى كه به آن آلوده شده، نماز نخوانند.

(مسئله 120 ) اگر انسان در موقعى كه نزديكى با زن، حرام است (مثلاً در روزه ماه رمضان) با زن خود نزديكى كند، بنا بر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز، اجتناب نمايد.

(مسئله 121 ) اگر جُنُب از حرام، به واسطه تنگى وقت، بدل از غسل، تيمّم نمايد و بعد از تيمّم و خواندن نماز، عرق كند، بنا بر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز، اجتناب نمايد؛ ولى اگر به واسطه عذر ديگر، تيمّم كند، اجتناب لازم نيست.

(مسئله 122 ) اگر كسى از حرام جُنُب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند، بنا بر احتياط واجب، بايد از عرق خود در نماز، اجتناب كند؛ ولى اگر اول با حلال خود نزديكى كند و بعد از حرام، جنب شود، عرق او وجوب اجتناب ندارد.