(مسئله 137 ) نجس كردن خط و ورق قرآن و جلد مخصوص آن، حرام است و اگر نجس شود، بايد فوراً آن را آب بكشند.

(مسئله 138 ) گذاشتن قرآن روى عين نجس، مانند خون و مُردار، اگرچه آن عين نجس خشك باشد، حرام است؛ و برداشتن قرآن از روى آن واجب مى باشد.

(مسئله 139 ) نوشتن قرآن با مركب نجس، اگرچه يك حرف آن باشد، حرام است و اگر نوشته شود بايد آن را آب بكشند، يا به واسطه تراشيدن و مانند آن كارى كنند كه از بين برود.

(مسئله 140 ) دادن قرآن به كافر، فى حدّ نفسه مانعى ندارد.

(مسئله 141 ) اگر ورق قرآن يا چيزى كه احترام آن لازم است (مثل كاغذى كه اسم خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله) يا امام(عليه السلام) بر آن نوشته شده)، در مستراح بيفتد، بيرون آوردن و آب كشيدن آن هر چند با تخليه چاه ـ اگرچه خرج داشته باشد ـ ، واجب است؛ و اگر بيرون آوردن آن ممكن نباشد بايد به آن مستراح نروند تا يقين كنند آن ورق پوسيده است؛ و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممكن نباشد، بايد تا وقتى كه يقين نكرده اند به كلّى از بين رفته، به آن مستراح نروند.

(مسئله 142 ) خوردن و آشاميدن چيز نجس، حرام است و نيز خورانيدن عين نجس به اطفال غير مميّز در صورتى كه ضرر داشته باشد، حرام است، بلكه اگر ضرر هم نداشته باشد، بنا بر احتياط واجب بايد از آن خوددارى كنند؛ ولى خوراندن غذاهايى كه نجس شده به طفل غير مميّز ، بنا بر اقوى حرام نيست، مگر آنكه مضر باشد.

(مسئله 143 ) فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه مى توان آن را آب كشيد، اگر نجس بودن آن را به طرف نگويند، اشكال ندارد؛ ولى چنانچه انسان بداند كه عاريه گيرنده و خريدار، آن را در خوردن و آشاميدن استعمال مى كند، بايد نجاستش را به او بگويند.

(مسئله 144 ) اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مى خورد، يا با لباس نجس نماز مى خواند، لازم نيست به او بگويد.

(مسئله 145 ) اگر جايى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مى شوند، با رطوبت به جاى نجس رسيده است، لازم نيست به آنان بگويد؛ و چنانچه او موجب اين امر شده باشد، بايد به شرطى كه در مسئله 143 گفته شد به او بگويد.

(مسئله 146 ) اگر صاحبخانه در بين غذا خوردن بفهمد كه غذا نجس است، بايد به ميهمانها بگويد، امّا اگر يكى از ميهمانها بفهمد، لازم نيست به ديگران خبر دهد، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه مى داند كه به واسطه نگفتن، خود او هم نجس مى شود، بايد بعد از غذا به آنان بگويد، تا خودش نجس نشود.

(مسئله 147 ) اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود، اگر بداند كه صاحبش آن چيز را در خوردن و آشاميدن استعمال مى كند، واجب است به او بگويد.

(مسئله 148 ) بچه مميّزى كه خوب و بد را مى فهمد، و در اين گونه امور به گفته او اعتماد مى شود اگر بگويد چيزى را آب كشيدم، دوباره آب كشيدن آن لازم نيست؛ و اگر بگويد چيزى كه در دست اوست، نجس است، بايد از آن اجتناب كنند.