(مسئله 2196 ) استفاده اى كه مال را براى آن اجاره مى دهند، چهار شرط دارد:

اول، آنكه حلال باشد. بنا براين براى مثال، اجاره دادن مغازه براى شراب فروشى يا نگهدارى شراب و كرايه دادن حيوان براى حمل و نقل شراب، باطل است؛

دوم، آنكه پول دادن براى آن استفاده در نظر مردم، بيهوده نباشد؛

سوم، آنكه اگر چيزى را كه اجاره مى دهند، چند استفاده دارد، استفاده اى را كه مستأجر بايد از آن ببرد، معيّن نمايند؛ مثلاً اگر حيوانى را كه سوارى مى دهد و بار مى برد اجاره دهند، بايد موقع اجاره معيّن كنند كه سوارى يا باربرى آن مورد نظر است يا همه استفاده هاى آن؛

چهارم، آنكه مدت استفاده را معيّن نمايند، و اگر مدت معلوم نباشد، ولى عمل را معيّن كنند؛ مثلاً با خيّاط قرار بگذارند كه لباس معيّنى را به طور مخصوصى بدوزد، كافى است.

(مسئله 2197 ) اگر ابتداى مدت اجاره را معيّن نكنند، ابتداى آن بعد از خواندن صيغه اجاره است، مگر اينكه قرينه اى بر خلاف باشد مثل اينكه عين در اجاره ديگرى باشد كه در اين صورت اجاره دوم باطل است.

(مسئله 2198 ) اگر خانه اى را مثلاً يك ساله اجاره دهند و ابتداى آن را يك ماه بعد از خواندن صيغه قرار دهند، اجاره صحيح است، اگرچه موقعى كه صيغه را مى خوانند خانه در اجاره ديگرى باشد.

(مسئله 2199 ) اگر مدت اجاره را معلوم نكند و بگويد هر وقت در خانه نشستى، اجاره آن ماهى ده تومان است، در صورتى كه ابتداى مدت اجاره معلوم باشد، بعيد نيست اجاره صحيح باشد.

(مسئله 2200 ) اگر به مستأجر بگويد خانه را يك ماهه به ده تومان به تو اجاره دادم و بقيّه به همان قيمت، در صورتى كه ابتداى مدت اجاره معلوم باشد، صحيح است.

(مسئله 2201 ) خانه اى را كه افراد غريب و زوّار در آن منزل مى كنند و معلوم نيست چه قدر در آن مى مانند، اگر قرار بگذارند كه مثلاً شبى يك تومان بدهند، اجاره صحيح است و آثار آن مترتّب مى گردد.