پس از احرام، اوّلين عملى كه بر شخص واجب است طواف خانه خداست؛ و آن عبارت است از هفت مرتبه دور خانه كعبه گرديدن، كه هر دورى را يك شوط مى گويند.

(مسئله 193) طواف از اركان عمره مفرده است و اگر كسى آن را از روى عمد ترك كند، چه عالم به مسئله باشد و چه جاهل[1]، عمره او باطل است.

(مسئله 194) اگر كسى سهواً طواف را ترك كند، عمره او باطل نيست، ولى لازم است هر وقت كه يادش آمد، آن را به جا آورد، و اگر به وطن خود برگشته و رجوع به مكّه براى او مقدور نيست يا برايش مشقّت دارد، بايد به شخص مورد اطمينانى نيابت دهد كه از طرف او طواف را به جا آورد.

(مسئله 195) احتياط واجب آن است كه مُحرم، مراعات موالات عرفيّه را در طواف بكند، يعنى در بين دورهاى طواف آنقدر طول ندهد كه از صورت يك طواف خارج شود.

(مسئله 196) اگر شخص محرم به واسطه بيمارى، قدرت نداشته باشد كه خود طواف كند ولو به نحو سواره و تا آخر وقت نيز قدرت پيدا نكند، بايد براى طوافش نايب بگيرد، كما اينكه اگر بعد از گذشتن از نصف نتواند بقيه را بياورد مى تواند براى آن نايب بگيرد، و اگر قبل از آن باشد براى همه اش نايب مى گيرد، كما اينكه مى تواند در صورت قبل هم براى از سرگرفتن نايب بگيرد، خلاصه بعضى از شوطها در اين حكم مثل كل طواف است كه با وقت پيدا نكردن براى انجام آن بايد نايب بگيرد.

(مسئله 197) طواف كننده پياده باشد يا سواره، يا روى تخت باشد، رعايت همه شرايط طواف براى او لازم است.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مراد جاهل مقصّر است، و جاهل قاصر حكم كسى را دارد كه طواف را فراموش كرده است .