(مسئله 377) «مصدود» به كسى گفته مى شود كه دشمن او را از به جا آوردن عمره يا حجّ منع كند؛ و «محصور» به كسى گفته مى شود كه به واسطه بيمارى از به جا آوردن عمره يا حج پس از احرام باز بماند.

(مسئله 378) اگر كسى به احرام عمره محرم شود، واجب است عمره را تمام كند، و اگر تمام نكند، در احرام باقى خواهد ماند.

(مسئله 379) اگر كسى به احرام عمره محرم شود و بعد از آن دشمن يا كس ديگر از قبيل عمّال دولت يا غير آنها او را از رفتن به مكّه منع كنند، و راه ديگرى جز آن راهى كه منع شده نباشد، يا اگر باشد، مئونه آن را نداشته باشد، مى تواند در همان محلّى كه ممنوع شده، يك شتر نحر، يا گاو و يا گوسفند قربانى كند و از احرام خارج شود؛ و احتياط واجب آن است كه به نيّت تحليل قربانى كند گرچه عدم اعتبار خالى از قوة نمى باشد، و بنا بر احتياط واجب، قدرى از مو يا ناخن خود را بگيرد، و در اين صورت همه چيز حتّى زن بر او حلال مى شود.

(مسئله 380) اگر بعد از احرام براى رفتن به مكّه يا براى به جا آوردن اعمال پولى مطالبه كنند، پس اگر داشته باشد بايد بپردازد، و اگر نداشته باشد يا حَرَجى بر او باشد، ظاهراً حكم مصدود را دارد.

(مسئله 381) كسى كه به احرام عمره محرم شده و به واسطه بيمارى نتوانسته به مكّه برود، اگر بخواهد مُحلّ شود، بايد قربانى كند، و بنا بر اقوى، قربانى يا پول آن را به وسيله فرد امينى به مكّه بفرستد و با او قرار بگذارد كه در چه روز و چه ساعتى آن را در مكّه ذبح كند و در آن روز معيّن تقصير كند. پس از آن، هر چه بر او حرام شده بود حلال مى شود، «بجز زن».

(مسئله 382) كسى كه بيمار نيست، ليكن به علّت ديگرى بعد از احرام نتوانسته به مكّه برود، مثل كسى كه پا يا كمرش شكسته يا تصادف كرده و يا به واسطه خونريزى ضعف بر او مستولى شده، بعيد نيست حكم بيمار را داشته باشد.