مستحب است شخصى كه به عمره مفرده مشرّف مى شود، براى زيارت حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) و حضرت زهرا(عليها السلام)و ائمه بقيع(عليهم السلام)و ساير مشاهد مشرّفه، به مدينه منوّره[1] مشرّف شود.

از حضرت على(عليه السلام) نقل شده كه: «زيارت بيت الله الحرام را به زيارت رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و زيارت قبورى كه خداوند حقّ آنها و زيارت آنها را بر شما لازم نموده تمام كنيد، به زيارت آن حضرت امر شده ايد و ترك آن جفاست».[2]

و از امام صادق(عليه السلام) نقل شده: «هر يك از شما كه حج به جا مى آورد، پايان حجّ خود را زيارت ما قرار دهد، كه زيارت ما متمّم حجّ است».[3]

لذا بر زائران محترم است كه نسبت به اعمال و زيارات در مدينه منوّره غفلت نورزند و وقت خود را به بطالت نگذرانند، بلكه در اين مدّت كوتاهى كه ميهمان رسول خدا(صلى الله عليه وآله) هستند، حق ميهمانى را خوب ادا كنند و وقت خود را در عبادت و زيارت و دعا و نماز، مخصوصاً در مسجد رسول الله(صلى الله عليه وآله)صرف نمايند، چون در احاديث آمده است يك نماز در مسجدالنّبى، معادل است با هزار نماز در ساير مساجد،[4] و بر حسب روايات ديگر، برابر است با ده هزار نماز.[5] در روايت آمده است كه چهار قصر از قصرهاى بهشت در دنياست: 1. مسجدالحرام؛ 2. مسجدالنّبى؛ 3. مسجد بيت المقدس؛ 4. مسجد كوفه.[6] و چه خوب است كه زائران محترم تمام نمازهاى يوميه و نمازهاى ديگر را (نمازهاى قضا يا نمازهاى مستحبّى مثل نماز زيارت و نماز خواندن و اهداى ثواب آن به ديگران)، در مسجد رسول خدا به جا آورند.

البته شايان يادآورى است همان طور كه براى مكّه مكرّمه حرم معيّنى است ـ كه قبلاً بيان شد ـ براى مدينه منوّره هم در روايات حدّ حرم بيان شده، كه بين دو كوه «عائر» و «وعير» در شرق و غرب مدينه است كه اين شهر را دربرگرفته، و صيد كردن و قطع درخت در اين شهر نارواست، هر چند حمل بر كراهت شده است.[7]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. شهر يثرب كه بعد از ورود رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به اين شهر مدينة النبى خوانده شد و يكى از شهرهاى مهم زيارتى جهان اسلام است و شايسته و سزاوار است كه زائران در ايّامى كه در اين شهر اقامت دارند حرمت اين مكان را حفظ كنند و رسول خدا فرمود: «المدينة قبّة الاسلام، و دارالايمان، و ارض الهجرة، و مبوّالحلال والحرام؛ مدينه، گنبد اسلام و خانه ايمان و سرزمين هجرت و جايگاه حلال و حرام است». و حضرت على(عليه السلام)فرمود: «مكّة حرم اللّه، والمدينة حرم رسول اللّه؛ مكه حرم خداست و مدينه حرم رسول خدا(صلى الله عليه وآله) است» و زمانى كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) از مكه بيرون آمد، فرمود: «اللهم كما اخرجتنى من أحَب البقاع إليّ فاسكنّي في أحَبّ البقاع اليك؛ خدايا! همان گونه كه از دوست داشتنى ترين سرزمين نزد تو بيرونم آوردى، مرا در سرزمينى كه دوست داشتنى ترين سرزمين نزد توست وارد كن». و جاى جاى مدينه، نشان از آثار رسول خدا(صلى الله عليه وآله)و ائمه معصوم(عليهم السلام)و اصحاب و ياران رسول خدا و امامان معصوم(عليهم السلام) مى باشد و شايسته است كه زائران حرم نبوى حرمت اين شهر را حفظ نمايند و با نماز خواندن و دعا و طلب رحمت و مغفرت قدر اين نعمت را كه در پرتو نور نبوّت و ولايت نصيب آنان شده، بدانند و از مساجد و اماكن متبرك مدينه مخصوصاً مسجدالنبى و قبرستان بقيع براى خود توشه ذخيره نمايند و اوقات شريف خود را صرف زيارت و دعا نموده و از هدردادن اين گنج گرانمايه خوددارى نمايند.

[2]. وسائل الشيعة 14: 324، أبواب المزار، باب 10، ح2.

[3]. وسائل الشيعة 14: 324، أبواب المزار، باب 2، ح7.

[4]. وسائل الشيعة 5: 279، أبواب احكام المساجد، باب 57، ح1.

[5]. الكافي 4: 556، ح11، وسائل الشيعة 5:279، ح 2.

[6]. وسائل الشيعة 5: 282، أبواب احكام المساجد، باب 57، ح14.

[7]. الكافي 4: 563، باب تحريم المدينة؛ التهذيب 6: 12، باب5، ح3؛ وسائل الشيعة 14: 362، أبواب المزار، باب17.