حضرت آية الله العظمى صانعى، در سال 1316 ش، در خانواده اى روحانى در روستاى نيك آباد اصفهان ولادت يافتند. جدّ بزرگ معظم له، مرحوم آية الله حاج ملاّ يوسف، از علماى پرهيزگار و وارسته زمان خود بودند. پدرشان مرحوم حجة الاسلام و المسلمين آقاى شيخ محمّد على صانعى نيز عالم وارسته و روحانى زاهد و با تقوايى بودند و همواره ايشان را به فراگيرى علوم حوزوى فرا مى خواندند. اين گونه بود كه معظّم له، در سال 1325ش، وارد حوزه علميه اصفهان شدند و سپس در سال 1330 ش، براى ادامه تحصيل، به حوزه علميه قم عزيمت كردند.

ايشان در امتحانات سطوح عالى حوزه در سال 1334 ش، رتبه اول را احراز نمودند و مورد تشويق مرحوم آية الله العظمى بروجردى(قدس سره)قرار گرفتند. از همين سال بود كه با توجه به ويژگيهاى منحصر به فرد درس خارج حضرت امام خمينى(قدس سره)، در آن شركت نمودند و توانستند با نبوغ و جديّت خود، تا سال 1342، مستمراً از حوزه درس اصول و فقه امام و مبانى مُتقن ايشان، بهره برده، در زمره شاگردان برجسته ايشان قرار گيرند.

آية الله العظمى صانعى، به دليل نبوغ و استعداد فراوان و با اهتمام و توفيق الهى، توانستند در 22 سالگى به مرحله اجتهاد دست يابند. ايشان علاوه بر سالها تلمّذ در حوزه درس امام، از محضر اساتيد بزرگى چون آية الله العظمى بروجردى، آية الله العظمى محقّق داماد و آية الله العظمى اراكى نيز بهره برده اند و از سال 1354، رسماً تدريس درس خارج فقه و اصول را در مدرسه حقّانى (شهيدين) شروع نمودند.

حضرت امام خمينى(قدس سره) در باره ايشان فرمودند:

«من آقاى صانعى را مثل يك فرزند، بزرگ كرده ام. اين آقاى صانعى، وقتى كه سالهاى طولانى در مباحثاتى كه ما داشتيم، تشريف مى آوردند. ايشان، بالخصوص مى آمدند با من صحبت مى كردند و من حظّ مى بردم از معلومات ايشان؛ و ايشان يك نفر آدم برجسته اى در بين روحانيون است و يك مرد عالمى است».[1]

و در جاى ديگر مى فرمايند:

«من ايشان را سالهاى طولانى است كه مى شناسم. او مرد عالم، متعهّد و فعّال است».[2]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. صحيفه امام، ج 17، ص 321.

[2]. صحيفه امام، ج 19، ص 309.