وحدت امّت اسلامى، از جمله مسائلى است كه اسلام، به آن اهمّيت بسيارى داده است، و براى حفظ و ادامه آن، برنامه هاى ويژه اى دارد؛ يكى از آنها «نماز جماعت» است.

گذشته از آنكه در روايات زيادى، براى نماز جماعت، اَجر و پاداش بسيارى وارد شده است، با دقّت در برخى از مسائل احكام، به اهمّيت اين عبادت پى مى بريم، و در اينجا به برخى از آنها اشاره مى كنيم:

(مسئله 369) شركت در نماز جماعت براى هر كس مستحبّ است، به ويژه براى همسايه مسجد.

(مسئله 370) مستحبّ است انسان صبر كند، تا نماز را به جماعت بخواند.

(مسئله 371) نماز جماعت، هر چند اول وقت خوانده نشود، از نماز فُراداىِ[1] اول وقت بهتر است.

(مسئله 372) نماز جماعتى كه مختصر خوانده مى شود، از نماز فُرادايى كه آن را طول بدهد بهتر است.

(مسئله 373) سزاوار نيست انسان، بدون عذر، نماز جماعت را ترك كند.

(مسئله 374) حاضر نشدن به نماز جماعت از روى بى اعتنايى، جايز نيست.

شرايط نماز جماعت

(مسئله 375) هنگام برپايى نماز جماعت، شرايط زير بايد مراعات شود:

1. مأموم از امام جلوتر نايستد، و احتياط مستحب آن است كه، كمى عقب تر بايستد؛

2. جايگاه امام جماعت از جايگاه مأمومين، بالاتر نباشد؛

3. فاصله امام و مأموم و فاصله صفها، زياد نباشد؛ اگر فاصله اى كه عرفاً زياد است پيدا شود، نمازش فرادا مى شود و صحيح است؛

4. بين امام و مأموم و همچنين بين صفها، چيزى مانند ديوار يا پرده كه پشت آن ديده نمى شود فاصله نباشد؛ ولى نصب پرده و مانند آن بين صفِ مردها و زنها، اشكال ندارد.

(مسئله 376) امام جماعت بايد عاقل و شيعه دوازده امامى و عادل و حلال زاده باشد و نماز را به طور صحيح بخواند و بنا بر احتياط مستحب بالغ باشد و اقتدا به بچه غير مميّز صحيح نيست.

(مسئله 377) اگر مأموم، مرد است، بنا بر احتياط مستحب امام او هم بايد مرد باشد.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. نمازى كه به تنهايى خوانده شود و به جماعت خوانده نشود «نماز فرادا» نام دارد.