(مسئله 322) گواهى پزشك در امور محسوس، در صورتى كه شرايط شهادت در پزشك وجود داشته باشد، به عنوان شاهد مطّلع، معتبر است.

(مسئله 323) گواهى پزشك، وقوع زنا، لواط و جرايم ديگر را اثبات نمى كند و حجيّت شرعى ندارد؛ بلكه جرايم مذكور با اقرار، شهادت شهود معتبر و ساير ادلّه، اثبات مى شود.

(مسئله 324) تجزيه خون، به تنهايى نمى تواند دليل اثبات جرم باشد.

(مسئله 325) بر پزشك لازم است كه در صورت تقاضاى بيمار، گواهى واقعى دالّ بر بيمارى يا سلامت وى صادر نمايد.

(مسئله 326) پزشك بايد از صدور گواهيهاى خلاف واقع، خوددارى نمايد و صدور گواهى غير واقعى براى او و همگان، حرام است.

(س 327) برخى از افراد به پزشك مراجعه مى كنند و از او تقاضاى گواهى پزشكى براى محل كار و... مى نمايند. مثلا مى گويند كه به علّت سرماخوردگى دو روز به اداره نرفته اند. آيا در صورت اطمينان به صحّت گفتار آنها مى توان گواهى برايشان صادر كرد؟

ج ـ مى توان گواهى صادر كرد و اطمينان، معمولاً براى خودِ شخص، حجّت است.

(س 328) صدور گواهى نادرست از طرف پزشك براى بيمار، سهواً يا عمداً، چه حكمى دارد؟

ج ـ در صورت عمدى بودن، به جهت اظهار خلاف واقع، حرام است و به هر حال، ضامن بار مالى آن است.