(س 632) اين جانب جانباز هستم و از ناحيه دست راست، مجروح هستم. موقعى كه نماز مى خوانم، كف دست راستم به طور كامل روى زمين قرار نمى گيرد. آيا مى توانم امام جماعت شوم يا خير؟

ج ـ مى توانيد اقامه جماعت نماييد.

(س 633) اين جانب پاى چپم بر اثر اصابت تركش قطع شده است. آيا مى توانم اقامه جماعت نمايم؟

ج ـ صحت اعضا و عدم نقص، شرط امامت و جماعت نيست؛ ليكن بايد امام جماعت بتواند ايستاده نماز بخواند، چون امامت كسى كه نشسته نماز مى خواند، براى كسى كه ايستاده مى خواند، جايز نيست؛ و ناگفته نماند كه امامت روحانيان بزرگوار جانباز جنگ تحميلى، خود از جهاتى است كه بر فضيلت نماز جماعت مى افزايد.

(س 634) نقل شده كه طبق فتواى حضرت عالى، اقامه جماعت اشخاص جانباز، اشكال ندارد. آيا اين فتوا شامل معلولان مادرزاد هم مى شود يا خير؟

ج ـ بين معلولان محترم مادرزاد و جانبازان عزيز جنگ، از جهت صحّت امامت براى نماز جمعه و جماعت، با فرض اينكه بتوانند ايستاده نماز بخوانند (تا مصداق امامت قاعد براى قائم نباشد)، فرقى نيست و اقتدا به هر دو دسته، صحيح و جايز است. 21/11/74

(س 635) آيا اقتدا به امام جماعتى كه كفش طبّى پوشيده، جايز است يا نه؟ آيا آن شخص مى تواند عهده دار امامت جماعت شود؟

ج ـ امام جماعت شدن كسى كه كفش طبّى دارد، با رعايت ساير شرايط، مانعى ندارد و اقتدا به او جايز است. 15/11/74

(س 636) جانباز قطع عضوى كه امام جماعت است، آيا لازم است كه وضعيت جانبازى خود را به مأمومان اطّلاع دهد؟

ج ـ چون صحّت نماز امام براى خودش و بر حسب تقليدش مفروض است و اعلام موضوع هم لازم نيست، بنابراين، الزامى به بيان وضع و حال خود ندارد و مأمومان هم اگر بعداً فهميدند، اعاده لازم نيست. 30/1/73

(س 637) اين جانب طلبه جانباز هستم و دست چپم از مرفق به پايين، قطع شده است. آيا مى توانم امام جماعت شوم يا خير؟

ج ـ آرى، مى توانيد و نبايد خود و ديگران را از فيض جماعت محروم سازيد، در مسئله 20 از كتاب عروة (صلاة الجماعة) آمده است كه اولى، ترك امامت ناقص براى كامل، و كامل براى اكمل است؛ ولى اين اولويت، يك نوع اولويت عقلايى اعتبارى است كه با فرض نياز جامعه و اثر داشتن امامت جماعت در تبليغ، ساقط است، اگر نگوييم كه در شرايط خاصّ فعلى و در زمان نياز شديد به فرهنگ غنى اسلام و جمهورى اسلامى، اولى، اقدام به امامت جماعت است. 24/8/69

(س 638) روحانى جانبازى يك پايش از زير زانو قطع شده است و الآن با پاى مصنوعى به طور معمول، نماز مى خواند. آيا امامت جماعت، خواندن نماز استيجارى و نيابت در حج، تبرّعاً يا به صورت اجير شدن، توسط چنين شخصى جايز است يا خير؟

ج ـ امامت جماعت او مانعى ندارد؛ ليكن نيابت از نماز قضاى ديگران و نيابت در حج، براى چنين شخصى، خلاف احتياط است. 3/8/75

(س 639) آيا كسى كه در نماز بايد به چيزى تكيه كند، مى تواند براى ديگران امام جماعت شود يا نه؟

ج ـ مانعى ندارد، چون ايستادن، صدق مى كند.

(س 640) آيا اقتدا كردن به امام جماعتى كه در ناحيه كمر خميدگى دارد، جايز است؟

ج ـ مانعى ندارد و جايز است.