شب سيزدهم ماه: امام صادق(عليه السلام) فرمود:

«خداوند به اين امّت سه ماه ارزشمند عطا کرد، که به امّت‌هاي قبل نداده بود و آن ماهها: رجب، شعبان و ماه رمضان است و سه شب نيز به اين امّت عنايت کرد که به امّت‌هاي پيشين نداده بود و آن شب‌هاي: سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه است و همچنين سه سوره به اين امّت عطا کرد که به امّت‌هاي سابق نداده بود و آن سوره‌هاي: «يس»، «مُلک» و «توحيد» است، از اين رو، هر کس که ميان اين سه فضيلت جمع کند، ميان بهترين عطاهاي اين امّت جمع کرده است».

از امام(عليه السلام) سؤال شد: چگونه مي‌توان ميان آنها جمع کرد؟ فرمود:

«در ليالي بيض شب‌هاي سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه رجب در اين سه ماه نماز بخواند؛ به اين نحو که: در شب سيزدهم، دو رکعت نماز بگذارد و در هر رکعتي پس از سوره‌ي «حمد» اين سه سوره «يس»، «ملک» و «توحيد» را بخواند. و در شب چهاردهم، چهار رکعت نماز بگذارد (هر دو رکعت به يک سلام) و در هر رکعتي «حمد» و «يس» و «ملک» و «توحيد» را بخواند. و در شب پانزدهم، شش رکعت نماز بگذارد (هر دو رکعت به يک سلام) در هر رکعتي «حمد» و «يس» و «مُلک» و «توحيد» را بخواند».

امام(عليه السلام) در فضيلت اين نمازها فرمود:

«هر کس چنين کند فضيلت اين سه ماه را به دست آورده و خداوند همه‌ي گناهانش را ـ جز شرک ـ مي‌آمرزد».[1]

روز سيزدهم ماه: روز سيزدهم ماه رجب مصادف با ولادت اميرالمومنين علي(عليه السلام) است و اوّلين روز از ايام‌البيض است. روزه گرفتن در اين روز، و دو روز بعد، ثواب فراواني دارد.[2] و هر کس که بخواهد عمل «اُمّ داود» را بجا آورد بايد اين روز را روزه بگيرد.

روز چهاردهم ماه: روزه گرفتن در اين روز پاداش فراواني دارد. در روايتي از رسول خدا(صلی الله عليه و آله و سلم) است مي‌فرمايد:

«هر کس که روز چهاردهم ماه رجب را روزه بگيرد، خداوند پاداشي به وي عنايت کند که نه چشمي ديده و نه گوشي شنيده و نه بر قلبي خطور کرده باشد !...».[3]

شب نيمه‌ي ماه رجب: اين شب، شب ارزشمندي است که چند عمل در آن وارد شده است:

اوّل: غسل.

دوم: شب زنده داري به عبادت که فضيلت بسيار دارد.

سوم: زيارت امام حسين(عليه السلام) که زيارت آن حضرت در شب و روز نيمه‌ي رجب مورد تأکيد قرار گرفته است.

چهارم: شش رکعت نماز بگذارد (هر دو رکعت با يک سلام) و در هر رکعتي «حمد» و «يس» و «ملک» و «توحيد» را بخواند.

پنجم: بجا آوردن سي رکعت نماز، که در هر رکعت يک مرتبه «حمد» و ده مرتبه سوره‌ي «توحيد» را بخواند، در روايتي از رسول خدا)صلی الله عليه و آله و سلم) پاداش فراواني براي اين نماز ذکر شده است.[4]

ششم: دوازده رکعت نماز (هر دو رکعت به يک سلام) و در هر رکعت يک بار «حمد» و يک بار «توحيد» را مي‌خواند و پس از پايان نمازها هر يک از سوره‌هاي «حمد»، «فلق»، «ناس»، «توحيد» و «آيـة الکرسي» و همچنين سوره‌ي «قدر» را چهار مرتبه مي‌خواند و پس از آن، چهار مرتبه مي‌گويد:

سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحـَمْدُ للهِ وَلا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَاللهُ اَكْبَرُ. سپس مي‌گويد: اَللَهُ اَللَهُ رَبّي‏ لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً وَما شآءَ اللهُ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِي الْعَظيمِ.

اين نماز را «سيد بن طاووس» در کتاب «اقبال» از امام صادق(عليه السلام) روايت کرده است.

روز نيمه‌ي رجب: روز مبارکي که در آن چند عمل وارد شده است:

1. غسل کردن.

2. زيارت امام حسين(عليه السلام). در روايتي از محمّد بن أبي نصر نقل شده است که از امام رضا(عليه السلام) سؤال کردم: در چه ماهي زيارت امام حسين(عليه السلام) بهتر است؟ فرمود: «در نيمه‌ي رجب و نيمه‌ي شعبان».[5]

3. بجا آوردن نماز جناب حضرت سلمان.[6]

4. چهار رکعت نماز بگذارد (هر دو رکعت به يک سلام) و پس از سلام دستهاي خود را بگشايد و اين دعا را بخواند:

اَللّهُمَّ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ، وَيا مُعِزَّ الْمـُؤْمِنينَ، اَنْتَ كَهْفي حينَ تُعْيينِي الْمـَذاهِبُ، وَاَنْتَ بارِئُ‏خَلْقي‏ رَحْمَةً بي‏، قَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقي‏ غَنِيّاً، وَلَوْ لا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ‏مِنَ الْهالِـكينَ، وَاَنْتَ مُؤَيِّدي‏ بِالنَّصْـرِ عَلي‏ اَعْدآئي‏، وَلَوْ لا نَصْرُكَ اِيَّاي لَكُنْتُ مِنَ الْمـَفْضُوحينَ، يا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعادِنِها، وَمُنْشِئَ الْبَرَكَـةِ مِنْ مَواضِعِهـا، يا مَنْخَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ‏ وَالرِّفْعَةِ، فَاَوْلِيآؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ، وَيا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمـُلُوكُ نيرَ الْمـَذَلَّةِ عَلي‏ َعْناقِهِمْ، فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خآئِفُونَ، اَسئَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَ‏ الَّتِي اشْتَقَقْتَها مِنْ كِبْرِيآئِكَ وَاَسـئَلُكَ بِكِبْرِيآئِـكَ الَّتِي مِنْ عِزَّتِكَ، وَاَسئَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي اسْتَوَيْتَ بِها عَلي‏ عَرْشِـكَ، فَخَلَقْتَ بِها جَميعَ خَلْقِـكَ، فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ، اَنْ تُصَلِّي عَلي‏ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ.

خدايا اي خواركننده هر ستمكار سركش و اي عزت بخش مؤمنان تويي پناهگاه من در آن هنگام كه از راهها وامانده و‏ تويي كه از روي مهري‏كه به من داشتي به خلقت من دست زدي در صورتي‏كه از خلقتم بي‏نياز بودي و اگر مهـر تو نبود بطور مسلم‏ من در زمره نابودان بودم و تويي كه مرا بوسيله ياري دادن بر دشمنانم كمك دهي و اگر ياري تو نبود بطور حتم من از رسوايان بودم اي فرستنده رحمت از معـدنهاي آن‏ و اي پديد آرنده بركت از جاهاي آن اي كه مخصـوص داشت خود را به بلندي مقام‏ بر گردن نهاده‏اند و از سطوتهاي او ترسانند از تو خواهم به حق بود كردنت‏ كه آنرا از كبرياي خود جدايش كردي و از تو خواهم به حق كبريايت كه آن را از عزتت‏ برگرفتي و از تو خواهم به حق عزتت كه بوسيله آن بر عرش مستولي گشتي و بدان سبب‏ همه خلق خود را آفريدي و همه به خدائيت اعتراف دارند كه درود فرستي بر محمد و خاندانش.

امام صادق(عليه السلام) از اميرمؤمنان علي‌(عليه السلام)نقل کرده است که:

«هر غم زده و اندوهگيني اين دعا را بخواند، خداوند متعال اندوه و غم او را برطرف مي‌سازد».[7]

5. انجام عمل اُمّ داود. به گفته‌ي علاّمه‌ي مجلسي: «شيخ صدوق»، «شيخ طوسي» و «سيد بن طاووس» (ره) به سندهاي معتبر آن را نقل کرده‌اند.[8]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . اقبال، ص 665.

[2] . اقبال، ص 656.

[3] . اقبال، ص 655.

[4] . اقبال، ص 656.

[5] . مصباح المتهجّد، ص 807 .

[6] . نماز حضرت سلمان را که رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله) به وي آموخت، به اين نحو است: ده رکعت نماز بجا مي‌آوري (هر دو رکعت به يک سلام) و در هر ركعت، يك مرتبه «حمد»، سه مرتبه «توحيد» و سه مرتبه «کافرون» را مي‌خواني و بعد از سلام نماز، دستها را بلند مي‌كني و مي‌گويي: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ، وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، يُحْيي‏ وَيُميتُ، وَهُوَ حَي لا يَمُوتُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلي‏ كُلِّشَي‏ءٍ قَديرٌ؛ معبودي نيست جز خداي يگانه‏اي كه شريك ندارد، خاصّ اوست فرمانروايي، و مخصوص اوست ستايش، مي‏ميراند و زنده مي‌كند، و اوست زنده‏اي كه نميرد، هر چه خير است بدست اوست، و او بر هر چيز توانا است، اِلهاً واحِداً اَحَداً فَرْداً صَمَداً، لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً؛ آن معبود يگانه يكتاي فرد بي‏نيازي كه نگرفته است همدم و نه فرزندي‏.آنگاه دست‌ها را به صورت مي‌کشي. البته اين نماز در روز اول ماه رجب و همچنين در آخر اين ماه به نحوي که بيان گرديد از رسول خدا (صلي الله عليه و آله)نقل شده است.

[7] . اقبال، ص 657.

[8] . زاد المعاد، ص 21.