(س 17 ) از آنجا كه رشته هايى چون مجسمه سازى در دانشگاههاى ايران اسلامى تدريس مى شود، آيا تحصيل و تدريس در اين رشته ها جايز است؟ همچنين آيا در رشته هاى جديد درسى، جايز است كه دانش آموزان به امر آموزش و يادگيرى فن مجسمه سازى و عروسك و ساخت آنها از پارچه يا چيز ديگر اقدام كنند و به آموزش اين امور بپردازند؟

ج ـ اقسام هنرهاى قلمى و صوتى و تجسمى و غير آنها، از صدا و سيما گرفته تا بقيّه هنرها، همه و همه، فى حدّ نفسه به حكم اسلام، حلال و جايز است; آرى تكلّم و سخن گفتن همانند آنها نعمتى از نعم الهى است و وقتى كه در مسير و براى هدفى عقلايى و مفيد براى جامعه مورد استفاده قرار گيرد، محكوم به حكم همان هدف است; يعنى ممكن است واجب و يا مستحب گردد. چگونه مى توان به اسلام عزيز نسبت داد كه هنر را فى حدّ نفسه حرام بداند، با اينكه براى حضرت سليمان، حسب منطق قرآن، مثال ها و صورت ها مى ساخته اند; يعنى هنر نقاشى و يا تجسّمى. همچنين از خطّ زيبا در فرهنگ مسلمين تعريف شده و خداوند به قلم و سطرها سوگند ياد نموده است. آرى، هرچه وسيله فساد و تباهى جامعه باشد، عقلا و شرعاً حرام است، بدون تفاوت بين هنر و يا غير آن; پس مناط حرمت، فساد و تباهى و مناط جواز، عدم آنهاست. و مجسمه سازى، براى اهداف عقلايى، حرام نيست و نقاشى و طراحى اى كه داراى مفسده نباشد و بى عفّتى و بى بند و بارى را ترويج نكند، جايز است و منعى ندارد. 27/3/79