(س 27 ) آيا پدر مى تواند دختر خود را كه در سال دوم دبستان درس مى خواند به اين دليل كه شايد محيط مدرسه ناسالم باشد و باعث انحراف گردد و يا بعضى از معلّمان يا دانش آموزان مؤمن و اهل نماز نباشند، از تحصيل در مدرسه منع نمايد؟

ج ـ آنچه مهّم است طلب رضايت است و با عدم رضايت، ولو مشكل شرعى هم نباشد، مسأله مشكل اجتماعى و اختلاف خانوادگى بين پدر و فرزند مطرح است. 3/10/75

(س 28 )به خدمت در آمدن يك مسلمان در كشورهاى لائيك، مثل تركيه، مخصوصاً در بخش هاى فرهنگى آن كشورها چه حكمى دارد؟ پرداخت ماليات و فرستادن فرزندان به مدارس دولتى كه شئونات غير اسلامى بر آنها حاكم است، چطور؟

ج ـ كار كردن مسلمان براى غير مسلمان، فى حدّ نفسه مانعى ندارد؛ امّا كار حكومتى و شركتى در امور كشورى و لشكرى كه از شأن خاصّى برخوردار است اگر به قصد ظلم كردن و اذيت كردن مردم باشد و يا كمك نمودن حكومت در موارد ظلم و اذيت و خلاف قانون باشد ـ يعنى در حقيقت كمك نمودن ظالمين در ظلمشان باشد ـ در همه جا حرام و غير جايز است «من اعان ظالماً على ظلمه و هو يعلم انه ظالم فقد بر ئى من الاسلام» و فرستادن كودكان به مدارس و مراكز فرهنگى و كار فرهنگى انجام دادن، به خاطر سببيّت و تأثير در انحراف از افكار و آداب و عقايد اسلامى نيز غير جايز و حرام است. 20/2/88

(س 29 ) اگر پدر و مادر، فرزندانشان را از انجام كارهاى خوب مثل درس خواندن، بازدارند وظيفه فرزند در اين موارد چيست؟ آيا اطاعت از والدين در اين موارد هم واجب است؟

ج ـ اگر چه چنين فرضى بعيد است اما به طور كلى اطاعت از پدر و مادر لزوم اخلاقى دارد، نه شرعى. و قدر متيقّن از ادّله، حرمت ايذاى آنهاست، نه اطاعت مطلقه؛ آن هم در چنين مواردى، آرى، احسان مطلوب است. 20/2/88

(س 30 ) آيا بر پدر و مادر واجب است خواندن و نوشتن را به فرزندان خود (چه دختر چه پسر) ياد دهند؟

ج ـ ياد دادن خواندن و نوشتن از جمله حقوقى است كه رعايتش بر والدين لازم است. 20/2/88

(س 31 ) فرستادن فرزندان به مدرسه هايى كه بعضى از عقايد فاسد در آنها تدريس مى شود، با فرض تأثير نپذيرفتن از افكار آنان، جايز است يا نه؟

ج ـ اگر انسان را از صراط مستقيم و راه راست، منحرف كند و تحت تأثير افكار و عقايد فاسد قرار گيرد، جايز نمى باشد و تشخيص موضوع با خود مكلف است. 4/9/86

(س 32 ) چنانچه پدر، فرزند را از تحصيل علوم دينى نهى نكند، ولى معلوم باشد كه قلباً به اين كار راضى نيست، تحصيل براى فرزند چه حكمى دارد؟

ج ـ صرف آگاهى به عدم رضايت والدين، موجب عدم جواز عمل نمى شود؛ و آنچه كه حرام است ايذاى پدر و مادر است. 20/2/88