(س 164 ) در ارتباط ما با همكاران دانشجو، چه در محيط كلاس درس كه استاد به تشريح بى پرده بيمارى و نحوه درمان مى پردازد، و چه در محيط بيمارستان كه دانشجويان دختر و پسر با هم براى معاينه بيمار حاضر مى شوند، مقدارى از آن حريمى كه هميشه وجود داشته، ناخواسته از بين مى رود و اين روابط باعث مى شود كه برخوردهاى بين برادران و خواهران دانشجو، بدون اينكه هيچ نيّت سويى در بين باشد، نزديك تر شود و افراد، راحت تر با هم حرف بزنند. آيا روابط مزبور، بدون قصد تلّذذ حرام است؟

ج ـ حكم نشست و برخاست و رفت و آمد بين دانشجويان و همكاران با همه خصوصيّات ذكر شده در سؤال، حكم نظر و لمس را دارد، و با فرض توقّف ياد گرفتن مسائل پزشكى كه واجب كفايى است، نمى توان گفت حرام است؛ ليكن همان گونه كه در سؤال آمده، عزيزان دانشجو هميشه بايد حالت مراقبت و مواظبت را در خود زير نظر داشته باشند و در حدّ توان، رعايت حدود را بنمايند و به اندازه لازم، بسنده نمايند.

(س 165 ) گفتگوى دانشجويان دختر و پسر در مورد مسائل درسى و رفع اشكال آن چه صورتى دارد؟

ج ـ با رعايت كامل حجاب و پايبند بودن به موازين شرعى و نبودنشان در مكان خلوت و بدون ترتّب مفسده، ظاهراً جايز است؛ چون شنيدن صداى زن بيگانه و كلام او براى مرد بيگانه و نامحرم، فى نفسه حرام نيست؛ ليكن كمال دقّت بر اكتفاى موارد حاجت، مانند مسأله درس و رفع اشكال، مطلوب است. 25/4/79

(س 166 ) آيا جايز است براى امور آموزشى در دانشگاه، پسران و دختران جوان در كنار يكديگر و يا عدّه اى از پسران جوان پشت سر دختران جوان بنشينند؟

ج ـ فى حدّ نفسه جايز است، اما اگر منشأ تهمت و فساد گردد اجتناب از آن لازم است. 20/2/88

(س 167 ) آيا صحبت كردن دانشجويان دختر و پسر نامحرم، بدون قصد لذّت، جايز است؟ و آيا سخنرانى خواهران در مجالس دانشجويى كه مردها هم حضور دارند، جايز است؟

ج ـ موارد ذكر شده اگر مفسده داشته باشند، جايز نيست. آرى، اگر مفسده نداشته باشند، صحبت كردن حرام نيست.