(مسئله 419 ) جايز نيست كسى اعمال مكّه را در حال اختيار قبل از وقوف در عرفات به جا آورد، ولى براى چند گروه جايز است كه طواف حج و نماز و سعى و طواف نساء و نماز آن را بعد از آنكه محرم به احرام حج شدند، و قبل از رفتن به عرفات به جا آورند و عمل آنها مجزى است:

اول: زنهايى كه ترس آن را دارند كه در برگشتن از منى حائض يا نفساء شوند و پاك نشوند و نتوانند در مكّه بمانند تا پاك شوند.

دوم: پيرزنهايى كه از طواف در موقع مراجعت از منى به علّت زيادى جمعيّت عاجز باشند يا از برگشتن به مكّه عاجز باشند.

سوم: اشخاص بيمارى كه بترسند پس از برگشتن به مكّه، به علّت زياد بودن جمعيّت نتوانند طواف كنند.

چهارم: كسانى كه مى دانند تا آخر ماه ذى الحجّة، به جهتى براى آنها طواف و سعى ممكن نمى شود.

(مسئله 420 ) كسانى كه به واسطه عذرى، مثل پيرى و يا ترس از حيض شدن، اعمال مكّه را مقدم داشته اند، بوى خوش و همسر بر آنها حلال نمى شود و اين محرّمات، بعد از تقصير و رمى جمره بر آنان حلال خواهد شد.

(مسئله 421 ) شخص مُحرمى كه به واسطه احرامِ حج چيزهايى بر او حرام شده، «كه قبلاً به تفصيل ذكر شد»، در سه وقت و بعد از سه عمل بتدريج آنها بر او حلال مى شود:

اول: بعد از رمى جمره عقبه و تقصير كردن در منى، همه محرّمات بر او حلال مى شود هر چند قربانى نكرده باشد، بجز بوى خوش و همسر، چنانچه قبلاً ذكر شد.

دوم: بعد از به جا آوردن طوافِ زيارت و نماز آن و سعى بين صفا و مروه به تفصيلى كه گذشت، بوى خوش بر او حلال مى شود، ولى كامجوييهاى جنسى از همسر همچنان بر او حرام است.

سوم: بعد از به جا آوردن طواف نساء و نماز آن، تمام كامجوييها از همسر بر او حلال مى شود. پس، بعد از اين سه عمل، همه چيزهايى كه با احرام بر شخص حرام شده بود حلال مى شود؛ ولى صيد كردن در حرم، بر همه اشخاص حرام است، هر چند محرم نباشند و صيد در خارج حرم، پس از مُحلّ شدن مانعى ندارد.