حضرت آيت‌الله العظمي صانعي در آغاز درس خارج فقه خود در سال تحصيلي جديد با بيان اينکه جنايت بي احترامي به قرآن، از نظر همه انسان‌هاي موحد محکوم است، فرمودند:« دشمني با قرآن به اين دليل است که قرآن سندي قطعي براي ذات باري تعالي است، قرآن وحي الهي است و کتابي است که با آن مي‌توان تمام شبهات منکرين مبدأ و معاد را پاسخ گفت.»
آيت‌الله صانعي افزودند: «يکي ديگر از علل دشمني با قرآن اين است که قرآن معجزه باقيه است. قرآن در شرايط و محيطي بر وجود مقدس پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) نازل شد که برخي حقايق هنوز هم براي بشر کشف نشده و بشر علي رغم همه پيشرفت‌هاي محير العقولي که داشته است، باز هم نمي‌تواند اين حقايق را درک کند؛ و بر همين اساس است که در زمان ظهور حضرت ولي عصر ارواحنا له الفداء ايشان احکام را از قرآن بيان مي‌کند.»
اين مرجع عاليقدر با اشاره به شرايط نزول قرآن در دوران عرب جاهلي؛ اعم از وحشي گري، جهالت، زنده به گور کردن دختران و اَلحَقُّ لِمَن غَلَب فرمودند: «قرآن اگرچه در چنين شرايطي نازل مي‌شود، اما اساس دعوتش را فکر و انديشه و فرهنگ قرار داد و اين خود گواه متقني بر صدور قرآن از ناحيه خداست؛ و بر همين اساس است که دعوت پيامبر به جاي دعوت به کشتن و خشونت و دروغ و حيله و تزوير ـ که با شرايط جامعه آن روز سازگار بود ـ بر فرهنگ سازي و انسانيت استوار است (فِطْرَتَ اللهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيهَا لاَ تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللهِ) و امروز هم هر جامعه و حکومتي برخلاف اين اصول حرکت کند و مدار کار خود را بر خشونت و دروغ و حيله و تزوير قرار دهد، همانند حکومت‌هاي دوران جاهلي بلکه بدتر از آن است.»
آيت‌الله صانعي با بيان اين که قوانين قرآن عادلانه ترين قانون است و قرآن محکمترين حکمت نظري و عملي را داراست، فرمودند: «ادله اربعه به عنوان منابع فقه شيعه، همه، حجيت خود را از قرآن مي‌گيرند، اما حجيت قرآن به خود قرآن است، حجيت قرآن و ارزش قرآن در مسائل فقهي، حکمت عملي، اخلاق، قوانين جزايي و سياسي در خود قرآن است؛ و به همين دليل است که قرآن در حديث ثقلين به عنوان ثقل اکبر قرار داده شده است.»
معظم له در ادامه با توصيه شاگردان خويش به بهره وري بيشتر از معارف متعالي قرآن و بيان اينکه متأسفانه امروز ما از قرآن فاصله زيادي داريم، فرمودند: «به حکمت‌هاي قرآن بيشتر توجه کنيد. در آيات قرآن بيشتر تأمل کنيد. من معتقدم امروز آناني که خدا، قرآن و پيغمبر(صلي الله عليه و آله و سلم) را جاهلانه انکار مي‌ورزند و به قرآن اهانت و جسارت مي‌کنند، شايد انسب و بهتر باشد که به جاي بحث‌هاي فلسفي، به آنان بگوييم که اسلام دين حقوق بشر و طرفدار حقوق بشر است آن هم از چهارده قرن قبل که از حقوق بشر هيچ خبري نبود. انسانها و ملت‌ها بعد از جنگ جهاني اول و دوم، منشور حقوق بشر را نوشته و پيگير اجراي آن شدند، اما قرآن هزار و چهارصد سال پيش فرموده است (وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ)، اين کرامت بني آدم است؛ انسان خليفة الله روي زمين است.»
اين مرجع عاليقدر افزودند: «يکي ديگر از حکمت‌هاي قرآن که لازم است به آن توجه شود، بحث ارسال رسل است. انبياء نيامده‌اند که به يک دستشان تورات و انجيل و زبور و قرآن باشد و به دست ديگرشان شلاق، بلکه بر اساس بياني که قرآن مي‌فرمايد: (لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَينَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ) خداوند با ارسال انبياء، هم کتاب قانون را فرستاده است و هم عقل را به بشر داده است که از اين کتاب قانون، بيشترين و نيکوترين استفاده صورت پذيرد، خداوند 124 هزار پيامبر را فرستاد که (لِيقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ) يعني براي اينکه خود مردم قيام به قسط کنند؛ چرا که قسط مثل عدالت، قابل اجرا نيست؛ قسط يک امر فرهنگي و عقيدتي است؛ قسط قانع شدن به حق است، يعني مردم به جايي برسند که خودشان به حق خودشان قانع شوند.»
3/7/1389
مرجعيت شيعه هيچگاه تسليم ظالمان و ستمگران نخواهد شد
انعکاس
خدمات پایگاه
اندیشه
