الف: عرف سابق: عرفى است که پيش از حدوث واقعه موجود بوده و سپس منقطع شده باشد.

ب: عرف مقارن: عرفى است که هنگام حدوث واقعه وجود داشته باشد. اين عرف درصورت لزوم توانايى اثرگذارى بر واقعه را دارا است.

ج: عرف متأخّر: عرفى است که از منشأ دعوا، يا از هنگام حدوث واقعه متأخّر باشد ودر هنگام بروز منشأ دعوا، يا حدوث واقعه وجود نداشته باشد. اين عرف برخلاف عرف مقارن از توانايى اثرگذارى بهره‌مند نمى‌باشد. از اين عرف گاه با عنوان «عرف لاحق و طارى» نيز نام برده مى‌شود.[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]ـ مکتب‌هاى حقوقى در حقوق اسلام، ص 90؛ ابن نجيم، الأشباه والنظائر، ص 9؛ هم چنين براى ديدن نمونه‌اى از کاربرد آن، ر.ک، المحصول، ج 1، ص 203.