چون نماز امام بر حسب وظيفه خودش صحيح است، پس، صحّت براي او به طور کلي در اقتدا و صحّت جماعت کافي است، و صحّت اعضا و عدم نقص، شرط امامت و جماعت نيست، ليکن بايد امام جماعت بتواند ايستاده نماز بخواند و اگر مي‌بينيم در عروة الوثقي[1] آمده که أوليٰ ترک امامت ناقص براي کامل و کامل براي أکمل است، اين اولويت يک نوع اولويت عقلايي ـ اعتباري است که با فرض نياز جامعه و اثر داشتن امام جماعت ساقط است، اگر نگوييم که أوليٰ اقدام به امامت جماعت است. و اگر اين نقص به خاطر يک جهت راجحي مانند نقص از ناحيه دفاع و جهاد باشد اولويت در عکس مسئله عروه است.[2]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. عروة الوثقي مع تعاليق بعض الأعاظم ( نشر ميثم تمار )، ج2، ص382.

[2]. ر .ک : مجمع المسائل،‌ ج1، ص 305 ـ 307.