اساس تشيّع بر حبّ، عشق و علاقه و دوري از خشونت، ظلم، ستم و جنايت استوار است. بشريت بعد از جنگ جهاني دوم، آثار زيان‌بار جنگ را با تمام وجود خود لمس كرده و از خشونت و مردم آزاري متنفر است و شهد شيرين عدالت و اداي حقوق مردم و تضيع نكردن آن را چشيده است.

در مكتب شيعه، مرز، نژاد، مذهب و ... مطرح نيست، بلكه انسان به مفهوم واقعي آن مورد توجه است. اين موضوع در دعاهاي ما نيز به خوبي نشان داده شده است: « اللّهم اغن كُلّ فقير، اللّهمّ فُكّ كُلّ اسير »؛[1] مي‌گويند: خدايا! تمام فقرا را غني بگردان و تمام اسرا را آزاد كن. در اين دعا به خوبي نشان مي‌دهد كه نه مذهب مطرح است و نه مرز جغرافيايي، نه نژاد مطرح است و نه جنسيت. اين دعا نشان دهنده‌ي خط مشي امامان شيعه و از افتخارات فرهنگ شيعه است. همه‌ي اين محاسن و زيبايي‌ها در اصول تشيّع ديده مي‌شود. بايد طوري حركت كنيم و به نحوي سخن بگوييم كه اين همه شكوه را با دست خود از بين نبريم و در راه ترويج و تهييج صحيح مكتب شيعه گام‌هاي بلندتري برداريم.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مفاتيح الجنان، دعاي بعد از نمازهاي واجب در ماه مبارک رمضان.