به نظر من زن وقتي كه ازدواج كرد برده‌ي شوهرش نمي‌باشد و اين گونه نيست كه همه‌ي حركات و سكناتش بايد با اجازه او باشد، بلكه هر عملي كه با حق زندگي شوهر و با حقّ استمتاع او منافات داشته باشد احتياج به اجازه شوهر دارد. اما اگر ـ مثلاً ـ زن بخواهد به مسافرت خارج برود و اين مسافرت هيچ مزاحمتي با حق شوهر نداشته باشد، او نمي‌تواند مانع مسافرت همسرش بشود، هم چنان كه اگر مرد نيز بخواهد به مسافرتي برود كه با زندگي مشترك و با حقوق زن منافات داشته باشد، او هم بايد از همسر خود اجازه بگيرد. به عبارت ساده، بايد زن و مرد با يكديگر به خوبي رفتار كنند و اين مسئله‌اي دوطرفه است، چون زندگي زناشويي مشترك است، لذا بايد طرفين با يكديگر به خوبي رفتار كنند تا زندگي آرام، سالم و شيريني داشته باشند.

عقيده ديني ما اين است كه زن و مرد هيچ كدام مستخدم ديگري نيستند و ازدواج استخدام نيست، بلكه زندگي مشترك است؛ بنابراين از نظر حفظ حقوق يكديگر آنجايي كه بر زن لازم است اجازه بگيرد، بر مرد نيز لازم است اجازه بگيرد.