همچنين شبيه اين روايت مى‌توان به رواياتى اشاره كرد كه در مورد نمازهاى حاجت وارد شده و در آنها تنها به غسل براى خواندن نماز اكتفا شده است. ناگفته نماند كه اين وجه و ساير وجوهى كه صاحب ذخيره[1] هم به آنها اشاره فرموده است، مى‌توانند به عنوان مويد قرار گيرند نه دليل؛ چرا كه برخى از اين وجوه، داراى اشكال‌هايى از حيث دلالت مى‌باشند، و ما در اينجا به برخى از اين روايات تيمناً و تبركاً اشاره مى‌كنيم :

الف) معاوية بن وهب، عن زرارة، عن أبي عبداللّه (ع) ،قال في الأمر يطلبه الطالب من ربّه ـ إلى أن قال ـ: «...فإذا كان الليل اغتسلت في الثلث الباقي ـ إلى أن قال ـ ... ثمّ تصلّي ركعتين»؛[2]

زراره از امام صادق (ع) نقل مى‌كند، در مورد امرى كه كسى آن را از درگاه خداوند متعال طلب كرده، ـ تا اين كه فرمود ـ: ... پس چون شب شود در ثلث آخر شب غسل مى‌كنى ـ تا آنجا كه فرمود ـ: ... پس دو ركعت نماز به جا مى‌آورى ... .

ب) زياد القندي، عن عبدالرحيم القصير، قال: دخلت على أبي عبداللّه (ع) فقلت : جعلت فداک، إنّي اخترعت دعاءً، قال : «دعني من اختراعک... وصلّ ركعتين تهديهما إلى رسول اللّه 9، قلت: كيف أصنع؟ قال : «تغتسل وتصلّي ركعتين». الحديث؛[3]

عبدالرحيم قصير مى‌گويد: خدمت امام صادق (ع) رسيدم و عرض كردم: فداى شما گردم، من دعايى تصنيف كرده‌ام. حضرت فرمود: اختراع خود را كنار بگذار ... و دو ركعت نماز به جا آور و آن را به پيامبر هديه كن. عرض كردم: چگونه اين نماز را به جا آورم؟ حضرت فرمود: غسل كن و دو ركعت نماز به جاى آور.

ج) على بن دويل، عن مقاتل بن مقاتل، قال : قلت للرضا (ع): جعلت فداک، علّمني دعاءً لقضاء الحوائج، فقال: «إذا كانت لک حاجة إلى اللّه عزّوجلّ مهمّة فاغتسل والبس أنظف ثيابک وشمّ شيئاً من الطيب، ثمّ أبرز تحت السماء فصلّ ركعتين». الحديث؛[4]

مقاتل بن مقاتل مى‌گويد: به حضرت رضا(ع) عرض كردم: فداى شما گردم، دعايى براى برآورده شدن حاجت به من بياموز، پس ايشان فرمود: اگر براى تو حاجت و در خواستى مهم از خداوند متعال بود، پس غسل كن و نظيف‌ترين لباس‌هاى خود را بپوش و عطرى را بو كن، پس به زير آسمان برو و دو ركعت نماز به جاى آور.

د) عمر بن عبدالعزيز، عن جميل، قال: كنت عند أبي عبداللّه (ع)، فدخلت عليه امرأة، وذكرت أنّها تركت ابنها وقد قالت بالملحفة على وجهه ميّتاً، فقال لها: «لعلّه لم يمت، فقومي فاذهبي إلى بيتک، فاغتسلي وصلّى ركعتين». الحديث؛[5]

جميل مى‌گويد: نزد امام صادق(ع) بودم كه زنى خدمت حضرت (ع) رسيد و عرض كرد كه پسرش را در حالى كه لحافى بر صورتش است و به حال مرگ مى‌باشد، ترك گفته، حضرت امام صادق(ع) به زن فرمود: شايد پسر نمرده باشد، پس برخيز و به خانه‌ات برو و غسل كن و دو ركعت نماز بخوان ... .

استدلال به اين روايات نيز همانند استدلال به روايات دماء ثلاثه است، و امر به نماز ـ بدون فاصله ـ بعد از امر به غسل مى‌باشد.

شايد چنين اشكال شود كه اين غسل، خاص نماز حاجت است كه يك نماز مستحب به شمار مى‌رود.

در جواب بايد گفت كه: عموماتى مانند صحيحه زراره از امام باقر (ع) كه مى‌فرمايد: «لا صلاة إلّا بطهور»،[6]

شامل نمازهاى واجب و مستحب مى‌باشد و نماز حاجت هم، گرچه مستحب است، ولى تحت عموم و شمول روايت زراره است.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . ر.ك: ذخيرة المعاد، ص 48.

[2] . الكافي، ج3، ص4(ع)8، باب صلاة الحوائج، ح 8؛ وسائل الشيعةج8، ص 128، أبواب بقيّة الصلوات المندوبة، باب 28، ح 1.

[3] . الكافي، ج3، ص4(ع)6، باب صلاة الحوائج، ح1؛ وسائل الشيعةج3، ص333، أبواب الأغسال المسنونة، باب 20 ، ح 1.

[4] . التهذيب، ج1، ص 11(ع)، ح 306؛ وسائل الشيعة، ج3، ص 333،أبواب الأغسال المسنونة، باب 20، ح 2.

[5] . الكافي، ج3، ص4(ع)9، باب صلاة الحوائج، ح11؛ مستدرکالوسائل، ج6، ح318، أبواب بقيّة الصلوات المندوبة، باب 24 ح 1.

[6] . التهذيب، ج2، ص140، ح544؛ وسائل الشيعة، ج1، ص 315،أبواب أحكام الخلوة، باب 9، ح 1.