چيزى كه با آن زخم و جاى شكسته را مى بندند و دارويى كه روى زخم و مانند آن مى گذارند، «جَبيره» ناميده مى شود.

(مسئله 72) اگر زخم يا دُمَل يا شكستگى در صورت و دستهاست و روى آن باز است و آب ريختن روى آن ضرر دارد، اگر اطراف آن شسته شود، كافى است؛ ولى چنانچه كشيدن دست تَر بر آن ضرر ندارد، بهتر آن است كه شخص، دست تَر بر آن بكشد و بعد، پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تَر را روى پارچه هم بكشد؛ و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم، نجس است و نمى توان آب كشيد، بايد اطراف زخم به طورى كه در وضو گفته شد، از بالا به پايين شسته شود و بنا بر احتياط مستحب، پارچه پاكى روى زخم گذاشته و دست تَر روى آن بكشد، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نيست، شستن اطراف زخم، كافى است و در هر صورت، تيمّم لازم نيست.

(مسئله 73) اگر جَبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد، فرد بايد تيمّم نمايد.

(س 74) كسى كه به علّت جراحات وارد شده به بعضى از اعضاى وضو، مجبور باشد كه وضوى جَبيره اى بگيرد، آيا مى تواند براى بقا بر طهارت، با اينكه وقت نماز نرسيده، وضوى جَبيره اى بگيرد؟ آيا با اين وضو مى تواند نماز بخواند يا بايد دوباره وضو بگيرد؟

ج ـ وضوى جَبيره اى به قصد بودن بر طهارت كه امرى مرغوبٌ فيه است، ظاهراً مانعى ندارد و شخص با همان وضو مى تواند نماز بخواند. 7/3/76

(س 75) در مأموريتهايى كه مى رويم، دائماً با روغنهاى صنعتى كه پاك كردن آن از روى دست، بدون موادّ پاك كننده محال است، سر و كار داريم، و معمولاً هم در اين مأموريتها موادّ پاك كننده در اختيار نيست و نمى توان با خود حمل نمود. در چنين مواقعى تكليف وضو و غسل چيست؟

ج ـ در صورت اضطرار، در حكم جَبيره است و وضوى با آنها مانعى ندارد و درست است. 1/6/75