(مسئله 318) اولِ ماه به چهار چيز ثابت مى شود:

1. خود انسان ماه را ببيند؛

2. عده اى كه از گفته آنان يقين پيدا مى شود، بگويند ماه را ديده ايم؛ همچنين است هر چيزى كه به واسطه آن يقين پيدا شود؛

3. دو نفر مورد اطمينان بگويند كه در شب، ماه را ديده ايم؛ ولى اگر صفت ماه را برخلاف يكديگر بگويند، يا شهادتشان خلاف واقع باشد، مثل اينكه بگويند داخل دايره ماه طرف افق بود، اول ماه ثابت نمى شود؛ امّا اگر در تشخيص بعضى از خصوصيّات اختلاف داشته باشند، مثل آنكه يكى بگويد ماه بلند بود و ديگرى بگويد نبود، به گفته آنان، اول ماه ثابت مى شود؛

4. سى روز از اول ماه شعبان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه رمضان ثابت مى شود و سى روز از اول رمضان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه شوّال ثابت مى شود.

(مسئله 319) حجيّت حكم حاكم نسبت به اول ماه و هلال به نظر اين جانب، محلِ اشكال، بلكه منع است و هر كسى بايد خود، حجّت شرعى بر اول ماه داشته باشد.

(مسئله 320) اگر در شهرى اوّل ماه ثابت شود، در شهرهاى ديگر چه دور باشند چه نزديك، چه در افق متحد باشند يا نه، نيز ثابت مى شود در صورتى كه در شب مشترك باشند ولو اين كه اختلاف بمقدار سه ساعت داشته باشند.