حضرت آيت الله العظمي صانعي در آغاز درس خارج فقه خود در سال تحصيلي جديد با بيان اينكه جنايت بي احترامي به قرآن، از نظر همه انسان هاي موحد محكوم است، فرمودند:" دشمني با قرآن به اين دليل است كه قرآن سندي قطعي براي ذات باري تعالي است، قرآن وحي الهي است و كتابي است كه با آن مي توان تمام شبهات منكرين مبدا و معاد را پاسخ گفت."

آيت الله صانعي افزودند: "يكي ديگر از علل دشمني با قرآن اين است كه قرآن معجزه باقيه است. قرآن در شرايط و محيطي بر وجود مقدس پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) نازل شد كه برخي حقايق هنوز هم براي بشر كشف نشده و بشر علي رغم همه پيشرفت هاي محير العقولي كه داشته است، باز هم نمي تواند اين حقايق را درك كند؛ و بر همين اساس است كه در زمان ظهور حضرت ولي عصر ارواحنا له الفداء ايشان احكام را از قرآن بيان مي كند."

اين مرجع عاليقدر با اشاره به شرايط نزول قرآن در دوران عرب جاهلي؛ اعم از وحشي گري، جهالت، زنده به گور كردن دختران و اَلحَقُّ لِمَن غَلَب فرمودند: "قرآن اگرچه در چنين شرايطي نازل مي شود، اما اساس دعوتش را فكر و انديشه و فرهنگ قرار داد و اين خود گواه متقني بر صدور قرآن از ناحيه خداست؛ و بر همين اساس است كه دعوت پيامبر به جاي دعوت به كشتن و خشونت و دروغ و حيله و تزوير - كه با شرايط جامعه آن روز سازگار بود - بر فرهنگ سازي و انسانيت استوار است (فِط­رَتَ اللهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَي­هَا لاَ تَب­دِيلَ لِخَل­قِ اللهِ) و امروز هم هر جامعه و حكومتي برخلاف اين اصول حركت كند و مدار كار خود را بر خشونت و دروغ و حيله و تزوير قرار دهد، همانند حكومت هاي دوران جاهلي بلكه بدتر از آن است. "

آيت الله صانعي با بيان اين كه قوانين قرآن عادلانه ترين قانون است و قرآن محكمترين حكمت نظري و عملي را داراست، فرمودند: "ادله اربعه به عنوان منابع فقه شيعه، همه، حجيّت خود را از قرآن مي گيرند، اما حجيّت قرآن به خود قرآن است، حجيّت قرآن و ارزش قرآن در مسائل فقهي، حكمت عملي، اخلاق، قوانين جزايي و سياسي در خود قرآن است؛ و به همين دليل است كه قرآن در حديث ثقلين به عنوان ثقل اكبر قرار داده شده است."

معظم له در ادامه با توصيه شاگردان خويش به بهره وري بيشتر از معارف متعالي قرآن و بيان اينكه متأسفانه امروز ما از قرآن فاصله زيادي داريم، فرمودند: "به حكمت هاي قرآن بيشتر توجه كنيد. در آيات قرآن بيشتر تأمل كنيد. من معتقدم امروز آناني كه خدا، قرآن و پيغمبر(صلي الله عليه و آله و سلم) را جاهلانه انكار مي ورزند و به قرآن اهانت و جسارت مي كنند، شايد انسب و بهتر باشد كه به جاي بحث هاي فلسفي، به آنان بگوييم كه اسلام دين حقوق بشر و طرفدار حقوق بشر است آن هم از چهارده قرن قبل كه از حقوق بشر هيچ خبري نبود. انسان ها و ملت ها بعد از جنگ جهاني اول و دوم، منشور حقوق بشر را نوشته و پيگير اجراي آن شدند، اما قرآن هزار و چهارصد سال پيش فرموده است (وَلَقَد كَرَّمنَا بَنِي آدَمَ)، اين كرامت بني آدم است؛ انسان خليفه` الله روي زمين است ."

اين مرجع عاليقدر افزودند: "يكي ديگر از حكمت هاي قرآن كه لازم است به آن توجه شود، بحث ارسال رسل است. انبياء نيامده اند كه به يك دستشان تورات و انجيل و زبور و قرآن باشد و به دست ديگرشان شلاق، بلكه بر اساس بياني كه قرآن مي فرمايد: (لَقَد ارسَلنَا رُسُلَنَا بِالبَيِّنَاتِ وَانزَلنَا مَعَهُمُ الكِتَابَ وَالمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالقِسطِ) خداوند با ارسال انبياء، هم كتاب قانون را فرستاده است و هم عقل را به بشر داده است كه از اين كتاب قانون، بيشترين و نيكوترين استفاده صورت پذيرد، خداوند 124 هزار پيامبر را فرستاد كه (لِيَقُومَ النَّاسُ بِالقِسطِ) يعني براي اينكه خود مردم قيام به قسط كنند؛ چرا كه قسط مثل عدالت، قابل اجرا نيست؛ قسط يك امر فرهنگي و عقيدتي است؛ قسط قانع شدن به حق است، يعني مردم به جايي برسند كه خودشان به حق خودشان قانع شوند."