|
رهنمودهای حضرت آیت الله العظمی صانعی (مدظله) به مسئولان دفاتر
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم در این فرصت كوتاه قصد دارم چند نكته ای را به عنوان كسی كه به شما ، اسلام و تشیع علاقه مند است ، عرض كنم: نكته اول اینكه تلاش كنیم همه مان كه اگر نافع برای اسلام و برای تشیع نیستیم، مضرّ هم نباشیم، یعنی حركاتمان، سكناتمان، گفتارمان را جوری كنترل كنیم كه دیگران بر حسب متعارف سوء استفاده نكنند و یا استفاده درست بكنندو بعد بگویند بله، اسلام این است، روحانیت این است و حوزه ها این است. دیگران هرچه انجام دهند ما مسؤولش نیستیم ما خودمان مسؤولیم كه آن كارها را انجام ندهیم، چون این اسلام و این تشیع و این احترامی كه روحانیت امروز دارد، مرهون خیلی از فداكاری های علما و فقهای قرن های اخیر است؛ تا روحانیت توانسته آن آبرو را حفظ كند. ما در نظر مردم محترم و مورد علاقه هستیم، اما اگر خدای ناخواسته یك كاری بكنیم كه به اسلام ضرر بخورد یا به روحانیت ضرر بخورد، با هیچ وسیله ای نمی توانیم آن را در روز قیامت جبران كنیم، البته ممكن است یك كسی از من خوشش نیاید، خب خوشش نیاید، من كه نمی توانم نباشم چون او خوشش نمی آید، یك كسی ممكن است از حركت من و از طرح دیدگاههایم كه برای حفظ اسلام است خوشش نیاید، خب نیاید.اینجور نیست كه حالا ما بگوییم او چون خوشش نمی آید ما باید تغییر عقیده بدهیم، نه چنین نیست. یا افرادی هستند كه من هر كاری را انجام بدهم آنها یك چیزی به آن می چسبانند، یا برداشت غلطی می كنند كه در نهایت به ضرر اسلام و مسلمین تمام می شود، آن را ما مسؤولش نیستیم، او خودش باید هدایت بشود، اما توده های مردم وغالب افراد نباید سوء ظن پیدا كنند. نكته دوم: برخورد با افراد خیلی ظرافت كاری می خواهد ، باید به آنها یاد داد كه آقا، وجوهات برای حوزه های علمیه و برای ترویج دین است و سایر امور خودش مسؤول دارد، با چهار شاهی وجوهات كه نمی شود همه مشكلات مملكت را رفع كرد، آنها باید جور دیگر رفع بشود، حالا در عین حال در گرفتن وجوهات و اجازه ها باید تمام جهات را مراعات كرد. نكته سوم: باید مسئولان دفاتر و كاركنان معلوماتشان را بالا ببرند، باید مثل خود بزرگانی كه اهل این كارها بودند ولی معلوماتشان را هم بالا می بردند بالا ببرند، یعنی اهل مطالعه باشند، اهل مباحثه باشند، اهل دقت باشند، اینجور نباشد كه حالا غروب كه رفت منزل، این دیگر لای كتاب را هم باز نكند، نه نباید زندگی را اینگونه گذراند، بلكه باید وقتی به منزل می روید كتابی را در حد معلومات خودتان باز كنید ویك بحثی رااز نظر بگذرانید و نكاتی را هم یادداشت كنید و سطح علمی خود را بالا ببرید؛ هر چه ما معلوماتمان بالاتر برود، بهتر می توانیم به اسلام خدمت كنیم. هرچه آگاهی و اطلاعات شما بیشتر شود، روح آزادگی و حریت هم در شما بیشتر می شود و اصلا نگاه شما نسبت به همه چیز تغییر می یابد و روز به روز متكامل تر می شوید؛ با مطالعه است كه انسان می تواند گره ها و شبهات جدید را جواب بدهد ودیرتر حاضر می شوید به تملق و خدای ناكرده در اثر سهل انگاری به تضعیف دین و آرمانها بزرگ تشیع رو آورید؛ هر چه معلومات پایین تر باشد، آدم زودتر دینش را می فروشد، و زودتر آرمانهای بزرگ روحانیت را از یاد می برد، چون دستش به جایی نمی رسد، نه صنعتی دارد، نه ابتكاری دارد نه سوادی، اما اگر سواد داشته باشد و اهل مطالعه باشد دیگران به او نیازمند، او به دیگران نیاز ندارد و بعد هم خوب می تواند حرف هایش را جا بیندازد، باید وجهه دوستان در دفتر وجهه ملاتر شدن، وجهه با فضل شدن باشد، اصلاً آنجا كه نشسته اند یك كتابی بخوانند، یك بحثی را نگاه كنند و بعداوقتی به نتیجه ای رسیدند آن را به صورت مباحثه مطرح نمایند. ما موظفیم به هر حال علومی را كه از اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین به ما رسیده حفظ كنیم و به دیگران منتقل كنیم. نكته چهارم اینكه باید با مردم برخوردهای مسالمت آمیز داشت: قل لو كنت فضاً غلیظ القلب لانفضّوا من حولك، حالا اگر كسی به بنده هم بد می گوید، به شما بد می گوید، شما نباید تندی كنید، باید با زبان لین و نرم او را قانع كنید، والا صحبت كردن با آنها را رها كنید، مبادا در مسائل جزئی درگیر شوید. نكته پنجم: اینكه سعی كنید در دفتر مطالب شاذ ونادر گفته نشود. ممكن است شاذ نباشد، حالا نادر و شاذ بودن آن ممكن است از این جهت باشد كه طرف نمی تواند عمق یك مسئله را بفهمد. خب وقتی نفهمد با ما دشمن می شود وعمرمان را هم تلف كرده ایم. البته استعدادانسانها هم مختلف است ومغزشان نمی كشد. یادم هست وقتی امام در رابطه با موضوع معاد بحث می كردند، برخی نمی فهمیدند و دشمنی هم می كردند، چون ظرفیت آنهابه اندازه آن مباحث نبود، البته یا ممكن بود سواد قابل توجهی نداشتند و یا اینكه متحجرانه به مباحث نگاه می كردند. نكته ششم: به مجالس عزاداری و روضه خوانی اهمیت بدهید، سعی كنید كسانی را برای سخنرانی دعوت كنید كه به اهمیت موضوع پی برده باشد و عمق این حادثه دلخراش را با جان و دل درك كرده باشد و آگاهانه به طرح مقتل بپردازد، نه اینكه با دگرگون ساختن صحنه كربلا و هدف بزرگ حسین بن علی (ع) به جعل و تحریف رو آورد. شماباید به این موضوع خیلی اهمیت بدهید. توجه و دقت شما، باعث جذب نسل جوان و آگاهی بیشتر آنهااز قیام كربلا و اسارت خاندان پیامبر می گردد. در شرایط فعلی ما باید مجالس عزاداری را باشكوه برگزار كنیم وآن را با اهمیت تلقی كنیم وبا جمعیت ها و علاقه مندان به اهل بیت برخورد مناسب داشته باشیم و اما بنعمه` ربّك فحدّث. سعی كنید در مجالس عزاداری و روضه خوانی فقط وعظ و نصیحت باشد ، همچون سنت بزرگان ما در قدیم. هیچ مسئله دیگری نباید در عزاداریهای ما وارد شود. مجالس ما باید پاك و مبرا از مباحث دیگر باشد، چون دیگران از آن سوء استفاده می كنند. به مجالس روضه اهمیت بدهید، هر جوری می توانید جلوه بدهید، هر جوری می توانید به آن عظمت بدهید، به هر نحوی می توانید، به مناقشات جزئی و اشكال هایی كه بعضی از افراد ممكن است بكنند گوش ندهید، آنها خیلی مهم نیست. اما نكته آخر: تلاش كنید روحانیونی را كه در بلادتان زمین گیر شده اند و دستشان به جایی نمی رسد رسیدگی كنید و به آنهابرسید. من می فهمم آنها چه بر سرشان می آید، آنهایی كه مثلااز سنه 25 آمده اند و آخوند شده اند تا حالا، دیگر دستشان به جایی بند نیست و منبری هم نمی توانند بروند، كسی هم با آنها ارتباطی ندارد، راهی ندارند، خب اینها را باید رسیدگی كرد. آنها بودند كه مكتب اهل بیت را به مامعرفی كردند و انسانهای وارسته ای هستند. آن پیرمردان پاك و با صفا، آن زمین گیرها در حوزه های علمیه را رسیدگی كنید. امثال این افراد را باید بهشان عظمت داد، باید بهشان احترام كرد، دیدنشان رفت، بازدیدشان رفت. نكته آخر اینكه، هیچ گاه به روحانیون توهین نكنیم، اگر بنده اینجا سر پاهستم ودارم راه می روم، برای این است كه در زندگیم به یك روحانی توهین نكرده ام، و برای این است كه در كارهایی هم كه انجام می گرفته در زمان های سابق نسبت به روحانیون بزرگ، بنده هیچگاه توهین نكردم، ممكن است یك كار قانونی انجام داده باشم ، اما هیچگاه زبانم به توهین و به بی احترامی باز نشده است، آنهایی كه زبان هایشان به توهین و به بی احترامی باز شد، آنها الآن تا تملق نگویند، تا دروغ نگویند، تا حیله نكنند، زندگی شان نمی چرخد. پس اگر من هستم به این خاطر است كه به روحانیت و علما و به بزرگان دین و مردم احترام گذاشته ام. والسلام علیكم و رحمه` الله وبركاته
|