سه شنبه یکم اردیبهشت 1388 خورشیدی، اولین شماره «صفیر» پا به عرصه انتشار گذاشت تا اولین نشریه ای باشد که از سوی بیت و دفتر یک مرجع تقلید شیعه، با رویکردی نوین به بازتاب اندیشه های نو در حوزه اندیشه ی اسلامی بپردازد.

از آن روز تا به حال تعداد انگشت شماری هستند که بدانند سردبیر گزارش نامه صفیر کیست! و امروز که سوگمندانه و با چشمی تر از او نام می بریم دیگر در میان ما نیست تا حاصل تلاش و زحمات خود را شاهد باشد که صفیر به چهارمین سال و سی دومین شماره رسیده است. اولین شماره صفیر از 16 صفحه آغاز تا اینکه در این شماره به 56 صفحه رسیده است.

هنگامی که به دنبال طی کردن آخرین مراحل فنی شماره پیش رو بودیم خبر رسید که «حاج علی محمدی» سردبیر گمنام اما نام آشنا در عرصه ی قلم، نویسندگی، روزنامه نگاری و فعالیت های سیاسی - اجتماعی از میان ما پر کشیده است تا لختی بیاساید از درد و رنجی که سال ها از نابسامانی ها برده و رنجی که از بیماری سرطان، او را تکیده کرده بود.

جای خالی مرحوم حاج علی محمدی همیشه خالی است و چون صفیر را می نگریم که او نهال آن را کاشت و به ثمر رساند ، همیشه غمی سنگین قلبمان را آزرده خاطر می سازد به گونه ای که تحمل آن بسیار صعب و مشکل است. همکاران صفیر این غم جانکاه را به همسر، فرزندان و به ویژه دوست فرهیخته جناب آقای میثم محمدی تعزیت و تسلیت می گویند.

در پایان این نوشتار به رسم یادمان، بخشی از منشور صفیر را از قلم آن مرحوم مرور می کنیم تا یاد و خاطره او و رسالت مان دچار فراموشی نشود:

«صفیر، بازتاب نگرش ها، تحلیل ها و گفتارهایی است كه باید در چارچوبی منظم و دقیق انعكاس یابد و در قامت یك نشریه رسمی و ژورنالیستی منتشر شود، اما صد افسوس كه ما بدون داشتن چنین سرمایه ای می خواهیم به طرح و نقد اندیشه ها رو آوریم. صفیر بر آن است تا با انتشار افكار یك مرجع دینی و حتی ناقدان منصف، در رشد و ارتقاء سطح فكری و فرهنگی بکوشد و حتی معتقدیم می تواند مدخل نوینی را در حوزه علوم انسانی بگشاید. صفیر، سفیر تمام انسان های آزاده و متفكری است كه بدون دخالت سیاسی کاری در اندیشه، به بازپروری و نقد می اندیشند و امید آن دارد كه صاحبان قلم و مروجان آگاهی، با این وسیله به نهادینه كردن فقهی بپردازند كه قدرت حاكمیت را در درون خود دارد و رابطه حقیقی شرع ومردم را عینیت می بخشد. صفیر می تواند با طرح دیدگاه های مكاتب فكری دیگر، مخصوصاً ادیان الهی، به انعكاس آن ها بپردازد و با نقد و بررسی آن، به تحلیل و تبیین آنها رو آورد. در نهایت صفیر می تواند در سیر تدوین اندیشه های سترگ مرجعیت نو اندیش شیعه همراه با نقش آفرینی عالمان دینی، و نو اندیشان مسلمان نقش مثبتی را ایفا كند و به شبهات جدید نسل جوان با رویكردهای نوین در دین پژوهی بپردازد. ما ضمن آسیب شناسی مباحث مطرح شده، به گذشته و ذخائر پیشین نیز نگاهی مبسوط خواهیم داشت و به بازپژوهی و بازیابی گذشته ها و داشته های بزرگان و پیشینیان از علما و متفكرین همراه باحفظ استقلال فكری خواهیم پرداخت».

یادش گرامی و خاطره اش پایدار باد