دکتر سيد حسن هاشمي وزير بهداشت و درمان، در سايت شخصي خود نوشت:

در جلسه هيأت دولت، گزارشي در مورد آلودگي هوا ارائه دادم؛ البته از نگــاه سـلامت. اين که آلاينده ها بر حوزه حياتي بهداشــت و درمـان چه اثري دارند و ناديده گرفتن آن چه هزينــه هاي کلان اجتـمــاعي و اقتـصـادي براي کشور در بر خواهد داشت.

برايم جالب بود که مديران ارشد کشور هم از اين که مي شنيدند، هواي آلوده مي تواند انسان را بکُشد، تعجب مي کردند. آن جا تأکيد کردم که اين واقعيت است؛ توهم نيست.

آن روز تصويري از تهــران را نشـان دادم که از جاده ساوه گرفتــه شده بود، همـه فکــر کردند هوا ابري اسـت؛ اما عکس، لايه ضخيمي از دود را نشان مي داد؛ دودي که همه ما زير آن زندگي و تنفس مي کنيم. ديوي سياه که راه بر نفس انسان مي بندد و وجودش افزايش بيماري هاي ريوي را به دنبال دارد.

به عنوان نمونه هم خودم را مثال زدم. من در گذشته اکثر زمان کاري را در اتاق عمل سپري مي کردم؛ جايي که داشتن سامانه تصفيه هوا براي آن الزامي است و تجربه مشکل تنفسي نداشتم. اما حالا 2 ماه و نيم است که حالاتي شبيه آسم دارم و مجبورم از اسپري استفاده کنم.

نتيجه آن که بايد تصميمي جدي گرفته شود. در دنيا هم شهرهاي زيادي اين شرايط را داشته اند؛ راه حل هايي هم هست. در آن جلسه نشان دادم، لندن، مکزيکوسيتي، استانبول و... چگونه اين شرايط را پشت سر گذاشته اند. اما واقعيت اين است که چنين تصميمي بسيار پرهزينه خواهد بود و شرايط فعلي دولت اجازه انجام چنين حرکتي را نمي دهد. آن چه من بر آن تاکيد داشتم اين بود که براي پرهيز از آزمون و خطا و دست يابي سريع تر به شرايط مطلوب، بهره گيري از تجارب کشورهاي ديگر در قالب تيم هاي مشاور علمي ـ تحقيقاتي کمک کننده است.

نکته جالب اين که يک تيم مشاور از شرق آسيا با تقبل تمام هزينه ها، طي سال هاي 1995 تا 1997 در همراهي با سازمان حفاظت محيط زيست و شهرداري، وضعيت آلودگي هواي تهران را بررسي، آلاينده ها را با دقت مشخص و ميزان آنها را اندازه گيري کرد که اين مطالعه معتبرترين مرجع ما در سهم آلاينده ها تا کنون مي باشد. متأسفانه برنامه هاي پيشنهادي آن تيم و مدل سازي هاي آنها با تغيير شرايط سياسي بلاتکليف باقي ماند.

طي چند هفته گذشته، از نزديک شاهد تلاش ها و دغدغه هاي دستگاه هاي اجرايي متولي بودم و اميدوارم روزي نتايج اين تلاش ها را در آسمان آبي شهرهايمان به تماشا بنشينيم.