error_text
موضوع:
ورود فاضلاب، و مواد آلوده كننده به مخازن تأمين آب شُرب
س- نظر به اهمّيت حياتی آب و حسّاسيت آب آشاميدنی از نظر بهداشت و رعايت سلامت مردم، ورود فاضلاب، فضولات دامی و ساير مواد آلوده كننده به مخازن سدها و رودخانه های تأمين كننده آب شُرب مردم، از نظر شرعی چه وجهی دارد؟
ج- حرام است و موجب ضمان به اشخاص صدمه ديده و خروج از عدالت و موجب تعزير هم هست، و چگونه چنين نباشد و چگونه می توان صدمه زدن به مردم و بيمار نمودن آنها و ضربه زدن به سلامت و صحّت آنها را كه حرام و منكر عقلی و شرعی و عرفی است و جلوگيری از آن واجب است، جايز دانست؟ و آيا می شود منكر را مباح دانست و به مخاطره انداختن انسانها را مجاز دانست؟ و آيا می توان با توجّه به اينكه ايجاد ضرر و زيان در معابر عمومی و شوارع را كه اسلام به حكم «لاضرر» و به حكم «من أضر بشيء من طريق المسلمين فهوله ضامن» حرام و باعث ضمان دانسته ـ چه رسد به ايذای غير و بيمار نمودن آنها و به مخاطره انداختن جان آنها به وسيله آلوده كردن آب آشاميدنی به نحوی كه در سؤال آمده ـ غير حرام و بی اثر نسبت به ضمان دانست؟ و آيا اين گونه ظلمها و خيانتها كه ظلم به جان و سلامتی است، كم تر از توهين جزئی شخصی است كه از موارد تعزير است؟ به هر حال، بر همه ماست كه به خاطر خدا و وجدان دينی و حسّ انسان دوستي، هم خود مرتكب گناهی مثل آلوده نمودن آبها نشويم و هم ديگران را هدايت و ارشاد نماييم; و بر همه است كه در حدّ قدرت، از اين گونه سنّتها و جورها به حكم نهی از منكر، با رعايت قوانين و ضوابط جمهوری اسلامی جلوگيری به عمل آورند و بايد از شرور نفس و شيطان، به خدا پناه بُرد و از او هدايت به صراط مستقيم انسانيّت و حفظ حقوق ديگران را مسئلت نمود كه تضييع حقوق ديگران، يكی از دو گناهی است كه خداوند نمی بخشد.
س- نظر به اهمّيت حياتی آب و حسّاسيت آب آشاميدنی از نظر بهداشت و رعايت سلامت مردم، ورود فاضلاب، فضولات دامی و ساير مواد آلوده كننده به مخازن سدها و رودخانه های تأمين كننده آب شُرب مردم، از نظر شرعی چه وجهی دارد؟
ج- حرام است و موجب ضمان به اشخاص صدمه ديده و خروج از عدالت و موجب تعزير هم هست، و چگونه چنين نباشد و چگونه می توان صدمه زدن به مردم و بيمار نمودن آنها و ضربه زدن به سلامت و صحّت آنها را كه حرام و منكر عقلی و شرعی و عرفی است و جلوگيری از آن واجب است، جايز دانست؟ و آيا می شود منكر را مباح دانست و به مخاطره انداختن انسانها را مجاز دانست؟ و آيا می توان با توجّه به اينكه ايجاد ضرر و زيان در معابر عمومی و شوارع را كه اسلام به حكم «لاضرر» و به حكم «من أضر بشيء من طريق المسلمين فهوله ضامن» حرام و باعث ضمان دانسته ـ چه رسد به ايذای غير و بيمار نمودن آنها و به مخاطره انداختن جان آنها به وسيله آلوده كردن آب آشاميدنی به نحوی كه در سؤال آمده ـ غير حرام و بی اثر نسبت به ضمان دانست؟ و آيا اين گونه ظلمها و خيانتها كه ظلم به جان و سلامتی است، كم تر از توهين جزئی شخصی است كه از موارد تعزير است؟ به هر حال، بر همه ماست كه به خاطر خدا و وجدان دينی و حسّ انسان دوستي، هم خود مرتكب گناهی مثل آلوده نمودن آبها نشويم و هم ديگران را هدايت و ارشاد نماييم; و بر همه است كه در حدّ قدرت، از اين گونه سنّتها و جورها به حكم نهی از منكر، با رعايت قوانين و ضوابط جمهوری اسلامی جلوگيری به عمل آورند و بايد از شرور نفس و شيطان، به خدا پناه بُرد و از او هدايت به صراط مستقيم انسانيّت و حفظ حقوق ديگران را مسئلت نمود كه تضييع حقوق ديگران، يكی از دو گناهی است كه خداوند نمی بخشد.
انعکاس
خدمات پایگاه
اندیشه
Istifta[@]saanei.org
If you have problem to read Farsi words, please click on
View...Encoding...UTF8 (windows)
آدرس دفتر قم : خيابان شهيد محمد منتظرى ـ كوچه هشتم ـ پلاك 4 ـ كدپستى 3713744369
تلفن : (10 - 37744009 ) - 37744767 - ( 62 - 37831660 ) نمابر: 37735080 -025
